neoklasicìzam m <G -zma>

DEFINICIJA

pov.
1. arhit. jedan od povijesnih stilova u drugoj pol. 19. st. koji preuzima teme i oblike antike, renesanse i klasicizma; uglavnom se očituje kod reprezentativnih javnih objekata i gradskih rezidencija te kod pokušaja stilskih dogradnja i dopuna većih kompleksa
2. umj. smjer u slikarstvu 20. st.; sklonost ka formalnoj hladnoći i linearnoj jasnoći, monumentalnim oblicima i antičkim temama (mitološki oblici)

ETIMOLOGIJA

neo- + v. klasicizam

SINONIMI I SLIČNE RIJEČI

klasicizam, futurizam, impresionizam, ekspresionizam, romantizam, historicizam, modernizam, barok, kubizam, konstruktivizam, nadrealizam, esteticizam, paladijanizam, eklekticizam, socrealizam, jugendstil, naturalizam, gotika, verizam, manirizam

PRIMJERI U REČENICAMA