Međutim, stvarni obnovitelj pećke patrijaršije jest Mehmed paša Sokolović podrijeklom iz istočne Hercegovine, koji je za patrijarha ujedno postavio svog brata Makarija.

Kao što su Nemanjići znali čekati pogodan trenutak i iskoristiti raspadanje Bizanta za svoje širenje srpska je crkva na temelju nekadašnje Pećke patrijaršije, koju su obnovili Osmanlije iskoristila i raspad Austro-Ugarske te se protegnula na zemlje koje su je tvorile, a uglavnom je riječ o hrvatskom etničkom i državnom te ugarskom području.

Ali to nije nespretnost i neznanje, nikakva slučajnost, nego opaka namjera i dobro smišljen plan: na svaki način odvajanje Hrvatske od Europe i Drang nach West u režiji Pećke patrijaršije i nikad zamrlih prekodrinskih osvajačkih ambicija.

Pa onda opet pod vlast obnovljene srpske (pećke) patrijaršije od 1557 do 1766. Posle 1766. zetska mitropolija nije podvrgnuta carigradskoj patrijaršiji, kao ostali delovi srpske crkve pod turskom vlašću, već se oslonila na rusku crkvu koja je priznala kao autokefalnu.

O načinu ponašanja dela monaha episkopa Artemija može se zaključiti i prema svedočenju monahinje Haritine iz Pećke patrijaršije, odakle se vidi da je jeromonah Stefan iz manastira Zočište kabadahijski isleđivao sestre i tražio im hranu.

Lažno se predstavio da navodno ima naklonost od patrijarha da tom prilikom isleđuje sestre iz Pećke patrijaršije.

Do ukidanja Pećke patrijaršije 1776. godine, bio je sjedište hercegovačkog mitropolita.

Možda ste takav savez pogrešno prepoznali u činjenici da se obnova Pećke patrijaršije dogodila u vrijeme kada su živjela dva rođena brata, jedan patrijarh srpske pravoslavne crkve, a drugi osmanski paša (srpsko janjičarsko dijete)?

Prema onome što je u crkvenom Ustavu tada pisalo, arhijereji su među sobom birali tri kandidata tajnim glasanjem, pa su svoj izbor predavali u nadležnost Izbornom saboru, u kome su pravo glasa osim arhijereja imali pored eparhijskih episkopa i vikarni, ali i dekan Pravoslavnog bogoslovskog fakulteta u Beogradu, rektori srpskih pravoslavnih bogoslovija, predsednik Glavnog saveza eparhijskih svešteničkih udruženja, arhijerejski namesnici Beograda, Skoplja, Cetinja, Zagreba, Sarajeva, Peći i Sremskih Karlovaca, nastojatelji manastira Žiče, Studenice, Dečana, Pećke patrijaršije, Sv. Nauma, Mileševe, Sv. Vasilija Ostroškog, Krušedola i Krke, svi članovi Patrijaršijskog upravnog odbora i svi potpredsednici eparhijskih saveta, ukoliko već nisu članovi Patrijaršijskog upravnog odbora.

Nakon Velike seobe 1680 - 90., pod patrijarhom Čarnojevićem, velik se dio srpskoga naroda našao u okviru Austrije koja ga je pokušala katolicizirati preko unijaćenja, tj. vjerskopolitičkih poteza kojim bi se ukinula samostalnost Pećke patrijaršije koja je okupljala srpski narod.

Također, pokušavala se ukinuti ćirilica i uvesti latinica u školama koje bijahu pod jurisdikcijom Pećke patrijaršije.

Ekipa koja se buni na sve i sva ne samo da ne može nešto smisleno napisat (a da nije izvadila s neta t. j. wikipedije nego su sitne duše kao naš Vladika iz Pećke patrijaršije. @ Moljac, nemoj mislit da išta znaš pa ni o RKC, ako ja mogu zauzdat jezičinu na ovom blogu e onda bi i ti pogotovo mogao jer brate ispadaš debil, dosadan, a znam da nisi.

Pod utjecajem Srpske pravoslavne crkve postali su po narodnosti Srbi, što nikada dotad nisu bili, a njihovi su vođe vrlo brzo usvojili privlačne vizije pećke patrijaršije.

Gašenjem Pećke patrijaršije 1766. godine, naš gospodin Mitropolit ostao (je) po sebi u ovdašnjoj crkvi u nezavisnosti ikakvoj vlasti kao drugi arhijereji, da od najstarijeg vremena vjeru hrišćansku nijesmo od Rusa, nego od Grka primili, te da mi narod crnogorski i brdski ne stojimo pod podanstvom Ruske imperije, nego samo pod moralnim pokroviteljstvom.

No i dalje dvojim da se i prije Pećke patrijaršije nije počelo pravoslavlje gurat u Hercegovinu.

Crnogorska pravoslavna Crkva je faktički bila autokefalna od ukidanja srpske Pećke patrijaršije, odsnosno autokefalne SPC, što se zbilo 1766. godine.

Betonski zidovi oko Pećke patrijaršije ili Dečana uslov su opstanka ovih hramova.

Crkvena organizacija u Baranji za vrijeme turske vlasti obnovljena je s obnovom Pećke patrijaršije 1557. Međutim, za period od sredine XVII. vijeka nema preciznijih podataka o najznačajnijim baranjskim srpskim arhijerejima.

Vezano uz uniju u Hrvatskoj, predstavljena su očekivanja habsburških generala i zagrebačkih biskupa te otpor Pećke patrijaršije.

Navodno su nakon obnavljanja pećke patrijaršije, pravoslavno-srpskog patrijarha čuvali.. janjičari.

Atanasije Jevtić je kritikovao patrijarha Germana i zbog njegovih izjava povodom požara u konaku Pećke patrijaršije.

Elem, Turci su uzimali samo jedno muško dijete po obitelji, pa je Sokoloviću u domovini ostao brat, odgajan za pravoslavnog monaha, kojem Mehmed-paša godinama kasnije odobrava uspostavljanje Pećke patrijaršije pomažući tako opstanku srpstva.

Pravoslavna crkva u Zeti je bila pod ingerencijama srpske Pećke patrijaršije.

Predivio si d. p. 16. st. i spregu Osmanskog carstva i Pećke patrijaršije.

Stvaranjem Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca (1918) stvoreni su uslovi i za crkveno ujedinjenje, odnosno obnovu Pećke patrijaršije.

Međutim, poslije ustoličenja kamenovana je kolona vozila kojima su se vraćali vjernici iz Pećke patrijaršije.

" Kada je zapaljena Pećka patrijaršija, oni su ga natcrali - pogrešio je što je pristao - da izjavi da požar nije podmetnut, a sestra je svedočila da tri plamena na rastojanju od 2 () metara istovremeno ližu zgradu Pećke patrijaršije ", govorio je vladika Atanasije Jevtić 1992. godine, u svom poznatom intervjuu na NTV Studio B. ' '

U njemu je glavnu nacionalnu ulogu imala Srpska pravoslavna crkva (SPC), i to još od 1557., kada svi Srbi obnovom Pećke patrijaršije dolaze pod jednu crkvenu upravu.

Kao što je Srijem postojbina nekoć jedinstvene Rimske crkve tako se fragmenti toga jedinstva zatiču diljem velike pravoslavne eparhije koja svoju korijensku memoriju vuče iz XIII. stoljeća i Pećke patrijaršije.

Išlo se i toliko daleko da su franjevci stavljani pod jurisdikciju carigradskih, odnosno srpskih patrijarha, a da se Provincija Bosna Srebrena znala računati kao jedna od arhiepiskopija pećke patrijaršije. [ 46 ]