Tako su bile otkrivene tri subatomske čestice: elektron, proton mase 2000 puta veće od mase elektrona te napokon alfa-čestica, mase otprilike četiri puta veće od mase protona.

Ta se informacija nalazi u mjerenom vremenu proleta, takozvani TAC spektar (pridružena alfa čestica je start impuls a gama zraka proizvedena u ispitivanom objektu je stop impuls).

Istraživanja su pokazala da beta-čestice imaju puno manju sposobnost ionizacije plinova od alfa-čestica, ali su im dometi puno veći, i do nekoliko metara (alfa-čestice imaju domet nekoliko centimetara).

Kod nuklearne reakcije d t?? n bombardiranjem tricijeve mete snopom deuterona nastaju 14 MeV neutroni i tako zvana pridružena alfa čestica.

Za svaki neutron jedna alfa čestica.

Ili drugi primjer, samo jedna od 300 000 alfa-čestica može pogoditi jezgru dušika ili da prođe u njegovoj blizini i da skrene sa svoje putanje, što se može utvrditi u Wilsonovoj komori.

Prodornost gama zraka kroz materijale neusporedivo veća od prodornosti beta-čestica i alfa-čestica.

Gama zračenja spada u najprodorniju vrstu ionizirajućeg zračenja, ali im je jačina ionizacije puno manja od alfa-čestica i beta-čestica.

Pozitivan naboj alfa čestica može biti koristan u nekim industrijskim procesima.

Britanski astronom Fred Hoyle prvi je pokazao da energetski nivoi berilija-8 i ugljika-12, pokazuju da se ugljik-12 stvarao iz trostruke nuklearne fuzije alfa-čestica, tako da se život na osnovu ugljika, mogao stvoriti iz plinova i prašine nastale izbacivanjem supernove. [ 6 ]

Radioaktivnost je spontano emitiranje alfa-čestica i beta-čestica iz tvari, često praćeno i emisijom gama elektromagnetskih valova, pri čemu kemijski elementi prelaze iz jednih u druge te se na taj način oslobađa energija.

Pozitivno zračenje, u fizici, može biti snop pozitrona, protona, alfa-čestica ili težih atomskih jezgara.

Osim toga, ti pojasevi sadrže i manju količinu alfa-čestica.

Koristio se primarno za ubrzavanje deuterona i alfa-čestica za potrebe temeljnih znanstvenih istraživanja, ali i za proizvodnju radioaktivnih izotopa širokog spektra.

U prva dva slučaja emitira se alfa čestica, a u trećem proton i triton (3 H).

Osim toga, oba sadrže i manju količinu alfa-čestica.

Eksperiment je pokazao da se inventar radioaktivnog zračenja sastoji od brzih i laganih negativno nabijenih beta čestica (elektrona), teških pozitivno nabijenih alfa čestica (jezgre helija) i elektromagnetskog gama zračenja na koje magnetsko polje ne djeluje.

Pojam " digitalni indikator " obuhvaća poprilično velik broj instrumenata (od digitalnog voltmetra do digitalnog brojača alfa-čestica), pa ću se ograničiti na one koji su kemičarima zanimljivi.

Raspada se uz emisiju alfa-čestica, a kako se skoro sve alfa čestice zaustavljaju na zidovima posude, dajući energiju, polonij se koristi za izradu termoelektričnih nuklearnih baterija.

Kada alfa-čestica privuče dva elektrona, ona prelazi u atom helija.

U pogledu početne brzine alfa-čestica, energije, dometa, apsorpcije i prodornosti kroz razne tvari, kao i sposobnost za ionizaciju plinova, utvrđeno je da one imaju svoje posebne osobine, koje zavise od prirode radioaktivnog elementa iz kojeg potiču.

Početna brzina alfa-čestica je različita za različite radioaktivne elemente i iznosi od 14 000 do 22 000 km/s, što je oko 5 do 7,5 % brzine svjetlosti.

Alfa-čestica je čestica koja se sastoji od dva protona i dva neutrona.

Budući da polumjer atomske jezgre iznosi oko 10 - 15 m, a brzina alfa-čestice koja se u njemu kreće iznosi oko 10 6 m/s, izlazi da alfa-čestica dolazi do vanjske površine približno 10 6/10 - 15 = 10 21 puta u sekundi, odnosno da ona pobjegne iz jezgre nakon 10 21 pokušaja.

Alfa čestica identična je jezgri helija, a sastoji se od dva protona i dva neutrona.

Rutherford je prilikom istraživanja raspršenja alfa-čestica kroz zrak, otkrio da prilikom bombardiranja atoma dušika s alfa-česticama nastaju nove jezgre atoma kisika i vodika.

Hans Geiger je emprijskim putem utvrdio ovisnost dometa alfa-čestica, pod standardnim tlakom i temperaturom, o njihovoj početnoj brzini.

Prirodni izvori alfa čestica imaju atomski broj najmanje 82, uz neke iznimke.

U to vrijeme Rutherford i njegovi suradnici radili su na proučavanju alfa-čestica koje su u stvari jezgre helija.

Njih je osobito zanimala mogućnost brojenja pojedinih alfa-čestica.