Ekipe E1 i E2 u jami se mimoilaze s ekipama za miniranje i vezu te dolaze do bivka na - 268 m dubine.

S bivka su Igor Jelinić i Luca Tanfoglio krenuli prema dnu.

Došavši do drugog bivka na 1009 m dubine ova se mala ekipa odlučila vratiti, te uz odmor na prvom bivku, nakon 45 sati provedenih u jami iz jame izašla 5. srpnja 1999.

Svi su došli do bivka na Ašovu, dio do Svinjskih nogica, a najveći broj do bivka u Makiti.

Članovi ekipa E1 i E2 postavljaju još 3 bivka (ukupno 4) tako da se u njih smještaju svi spašavatelji jer im predstoji čekanje da transport s unesrećenim i penjanje gornjih timova završi.

Također je konačno osiguran neometan i pouzdan rad jamskih telefona koji komunikacijski povezuju logor na Jami vjetrova s oba istraživačka bivka u jami.

Blagovremeni dolazak pa smo se ustali prije 8. Vjetar odlazi pogledati ulaz u kanal koji se vidi iz bivka, a koji po nacrtu ne bi trebao biti tamo.

Po prilici oko 00.30 krenuli smo iz bivka prema izlazu.

Na pola puta od bivka do izlaza, kod niskog fosilnog kanala nalik Ramzesovom prolazu u Veternici, samo što je ovaj puno naporniji i dulji, došlo je do izražaja iskustvo ali i trenutna psihofizička pripremljenost pojedinih članova ekipe.

Nedjelja, 01. kolovoz 2010. S bivka 2 (- 981 m) prema izlazu je krenuo Igor Markanjević, a postavljačka ekipa, Darko Troha i Đuro Mileusnić, je krenula opremati jamu prema dnu.

U najboljoj namjeri za ponešto rekognosticiranja te rada na upitnicima oko prvog bivka i otkrivanju i otklanjanu kvara na telefonskoj žici u Mudima, u srijedu 07. lipnja, oko 21 h iz Zagreba se prema Crnopcu uputio kombi SO Željezničara u sastavu: Ivan Mišur - Ivo, Zvonimir Završki Zvone, Ivana Gruber, Danijel Malenica Buraz i Zoran Bolonic Coki.

Tako su tečajci među ostalim radili na orijentaciji, vođenju grupe, izradi kako stijenskog, tako i šumskog gelendera, na tehnici penjanja i abseila, na postavljanju raznih izvedbi sidrišta, uvježbali su pružanje prve pomoći, izradu improviziranih nosila, bivka, itd.

Oko 6, 6:30 dolazimo do Bivka IV, presretni jer oko bivka nema nikoga, mislimo kako ćemo imati cijeli bivak za sebe, ali sipak...

Osim dizanja zaklona, sami pripremaju obroke i istražuju okolicu mjesta bivka.

Ipak treba biti svjestan opasnosti koju predstavlja organiziranje bivka bez potrebne opreme.

U jami Vasja i Miša penju s - 1410 m van, dok ekipa s bivka Peremička penje na - 1410 m.

Četiri metra visoki skok iznad jezerca kod I. bivka je cijeli od crvene gline.

Zadovoljni neočekivanim otkrićem novog kanala u petak smo tek oko podne iz bivka startali u par ekipica.

Marinova ekipa je tehnički ispenjala 20 - metarski previsnu vertikalu Bakšin penj - Svemu dođe kraj, nacrtano 70 m horizontalnog kanala i tu je za duže vrijeme završeno istraživanje oko bivka u E-Šerihiji.

U nedjelju, prisilno dizanje u 6 h, spremanje bivka i izlazak van.

Prelazimo ostatak sipara, pa područje kraškog svijeta Velikih podov, i onda se stazom spuštamo do Bivka pod Grintovcem.

Kanal iza bivka je raspremljen i ponovo će se opremati jedino kad se nađu speleolozi sitnog zuba za istraživanje nastavka Eliminatora ili ekipa s dovoljno volje za širenje prolaza na dnu Bolnih S ' lutanja.

Još je sat vremena provlačenja do Imberlanog kanala i bivka.

U petak oko 19 sati T. klasika - oprema Prvu vertikalu, laganim korakom do bivka iznad Ašova, klopa i spavanje.

Nažalost, u meandru do bivka susreće se veća količina otpada koje dospiju u podzemlje za vrijeme jakih kiša i bujica.

Seminar je počeo u subotu, 3. srpnja, vježbom izrade odnosno postavljanja bivka na 3 različita načina: improvizirani bivak od astrofolija, Francuski bivak te postavljanje tipiziranog Steinberg bivka.

Kuhamo i istovremeno sušimo uz benzinska kuhala nakon što smo se upoznali s njihovim radom što je skoro završilo spaljivanjem bivka.

Snimateljska ekipa: Lovro, Jela, Slaven, Štele i Ena snimaju, a Dejo i Filip postavljaju telefonski kabel i uspostavljaju telefonsku vezu između bivka u jami i logora na površini.

Kuhta ulazi u jamu i spušta se do bivka na - 580 m.

Slijedi spust do bivka na - 270 m.