Danas je moguće kolor dopler ultrazvukom ima izmjeriti protok odnosno RI (rezistentni indeks) indeks otpora u ograncima bubrežne arterije i tako se može zaključiti postoji li oštećenje bubrega.

Također oprez je potreban u bolesnika s teškom i posebice s malignom hipertenzijom sa srčanom insuficijencijom, kod teškog zatajenja srca, s izraženim smanjenjem protoka krvi u lijevoj klijetki, s izraženim smanjenjem protoka krvi bubrežne arterije te u bolesnika u kojih već postoji ili tek može nastati nedostatak vode ili soli, u bolesnika s teškom cirozom jetre s prisutnim edemima i/ili ascitesom.

U više od 95 % slučajeva povišenog krvnog tlaka uzrok je nepoznat, tzv. primarna ili esencijalna hipertenzija, a u manje od 5 % uzrok je poznat (suženje bubrežne arterije, upale bubrežnog tkiva i dr.), i to je tzv. sekundarna hipertenzija.

Bolest posebno zahvaća pojedine regije cirkulacije (koronarne arterije koje opskrbljuju srce, arterije koje opskrbljuju mozak, arterije zdjelice i nogu te bubrežne arterije).

Također i druge bubrežne bolesti kao suženje (stenoza) bubrežne arterije (renalne arterije), koja opskrbljuje bubrege i nadbubrežnu žlijezdu, dovode do hipertenzije.

Klinički simptomi mobilnog bubrega su uglavnom uvjetovani poremećajem cirkulacije u bubregu kao rezultat sniženjem arterijskog tlaka zbog istezanja bubrežne arterije.

Opstrukcija bubrežne arterije, glavne krvne žile koja opskrbljuje bubrege krvlju, također može uzrokovati sekundarnu hipertenziju.

Ramipril ne smiju uzimati bolesnici s anamnezom angioneurotskog edema, pri suženju bubrežne arterije, bilateralne ili unilateralne u jedinom bubregu, bolesnici s niskim krvnim tlakom ili nestabilnom cirkulacijom.

To nazivamo sekundarnom hipertenzijom zato što ta bolest nastaje zbog ili je popratna posljedica neke druge bolesti ili poremećaja (bolesti bubrega, opstrukcije bubrežne arterije, suženje aorte itd.).

ACE inhibitori mogu izazvati oštećenje bubrega u pacijenata koji imaju suženje bubrežne arterije.

Najčešći su uzroci sekundarne arterijske hipertenzije: nefrološke bolesti (glomerulonefritis, bubrežna insuficijencija), endokrinološke (hipertireoza, feokromocitom, hiperaldosteronizam, bolesti hipofize) i kardiovaskularne bolesti (stenoza bubrežne arterije, koarktacija aorte).

Sužene bubrežne arterije također mogu biti posljedica bolesti koja se zove fibromuskularna displazija.

U slučaju ove bolesti dolazi do zadebljanja srednjeg sloja stijenke bubrežne arterije (media) čime se suzuje arterija.

Nastanak hipertenzije je postepen i gotovo nezapažen sve dok vrijednosti krvnog tlaka ne postanu vrlo visoke ili dok se nažalost ne pojavi neka od komplikacija (moždani ili srčani udar, retinopatija, aneurizma aorte, aterosklerotična stenoza bubrežne arterije i drugo.)

Svaki taj nefron prima krv iz bubrežne arterije posredstvom snopića sićušnih krvnih žila koje nazivamo glomerulus (jer izgledaju poput loptica).

Krvne kapilare nastavak su bubrežne arterije.

Povišeni krvni tlak samo u manje od 10 % slučajeva ima jasan uzrok, a tada se radi ili o bolesti bubrega, bolesti nadbubrežne žlijezde, suženju bubrežne arterije...

U toj grupi najčešća je bolest bubrega (poremećaj bubrežne arterije ili upala bubrega), a slijedi bolest endokrinog sustava (nadbubrežne žlijezde i štitnjače).

Smanjena prokrvljenost bubrega obično je posljedica smanjenja volumena krvi (krvarenje, dehidriranost, opekotine, povraćanje, hipoalbuminemija, nekontrolirana primjena diuretika), slabosti srca (bolesti miokarda, perikarda, srčanih zalistaka, plućna embolija), bubrežne vazokonstrikcije ili sistemske vazodilatacije, opstrukcije krvnih žila bubrega (bubrežne arterije ili vene, glomerula ili malih krvnih žila) i povećene viskoznosti krvi (plazmocitom, makroglubulinemija i policitemija).

Smanjena prokrvljenost bubrega obično je posljedica hipovolemije zbog smanjenja volumena cirkulirajuće krvi (krvarenje, dehidriranost, opekotine, povraćanje, hipoalbuminemija, nekontrolirana primjena diuretika), slabosti srca (bolesti miokarda, perikarda, srčanih zalistaka, plućna embolija), bubrežne vazokonstrikcije ili sistemske vazodilatacije, opstrukcije krvnih žila bubrega (bubrežne arterije ili vene, glomerula ili malih krvnih žila) i povećene viskoznosti krvi (plazmocitom, makroglubulinemija i policitemija)

Svaki bubreg dobiva krv putem renalne (bubrežne arterije).