Simeon je 17. maja 2006. Sinodu SPC priznao da je u hilandarskoj crkvi Svetog Save pominjao episkopa Artemija.

Sinod je 13. aprila 2010. od episkopa Artemija zatražio da pismeno izvesti Sinod da li u Srbiji ili u inostranstvu ima bankarske račune koji se vode na njegovo ime ili račune za koje je on ovlašćen ili je ovlastio drugo lice.

Suprotstavio se crkvi Iz akta episkopa Artemija br. 716 od 18. avgusta 2008. u vezi sa nekanonskim kažnjavanjem vikarnog episkopa lipljanskog najbolje se odslikava odnos episkopa Artemija prema Saboru i Sinodu.

Posebno je karakteristična višegodišnja nebriga Episkopa Artemija prema Srbima-povratnicima koje godinama nije redovno posećivao ni u dovoljnoj meri pomagao, iako su u Eparhiju dolazila značajna finansijska sredstva za pomoć mnogostradalnom narodu u enklavama, ali su veoma često korišćena u druge svrhe.

O načinu ponašanja dela monaha episkopa Artemija može se zaključiti i prema svedočenju monahinje Haritine iz Pećke patrijaršije, odakle se vidi da je jeromonah Stefan iz manastira Zočište kabadahijski isleđivao sestre i tražio im hranu.

Na taj način, manastir Devič je, samo iz razloga preambicioznih planova episkopa Artemija i protosinđela Simeona o izgradnji naselja u Banjskoj, ostao bez vraćene imovine do dana današnjega, iako je episkop Artemije mogao, nakon vraćanja zemlje, u sporazumu sa dva manastira da izvrši zamene ukoliko su bile neophodne.

Ovde nisu uključena redovna sredstva za pomoć sveštenstvu i monaštvu od 50 miliona dinara godišnje, piše u optužnici SPC protiv episkopa Artemija.

Svoju pravu ulogu je pokazao kad je otpočeo napad na episkopa Artemija, jer je tada sa ekrana ovdašnjih televizija objašnjavao kako su Artemije, otac Nikolaj (iguman manastira Crna reka), i otac Branislav Peranović loši momci, a da su episkop bački Irinej Bulović, starešina manastira Kovilj vikarni episkop dr Porfirije Perić i sveštenik Branko Žurin, dobri momci koji ne tuku narkomane.

Sveštenstvo je godinama zakidano od strane Eparhije prilikom isplate prinadležnosti (prema grubim promenama, oko 12 hiljada evra je zakinuto novca po jednom svešteniku, a ako se ima u vidu, prema izveštaju Episkopa Artemija SASaboru, 47 sveštenika je zakinuto u prinadležnostima za preko 500 hiljada evra).

Iz svih medijskih i anticrkvenih internet-aktivnosti koje su promovisale i promovišu Episkopa Artemija jasno se vidi da on direktno ili indirektno snosi najveću odgovornost za širenje necrkvene prakse iznošenja kleveta u javnosti na crkvene ličnosti, a posebno na instituciju Svetog Arhijerejskog Sinoda.

Iz akta episkopa Artemija br. 38 od 30. januara 2005. g. upućenog SASinodu se vidi eklisiološki neutemeljen i kanonski neispravan stav o neravnoteži u odnosima episkop Sabor, a na štetu Sabora, što je u suprotnosti sa celokupnim predanjem Crkve.

Sabor je pozvao narod da ne prihvata neistine i manipulacije sektaški nastrojenih pristalica episkopa Artemija i da ničim ne učestvuje u njihovim anticrkvenim aktivnostima, kako ne bi i sami preuzeli odgovornost za cepanje jedinstva crkve.

Iz službene beleške koju je sačinio đakon Igor Ignjatov, službenik EUO Eparhije Bačke, 19. marta 2010. g. faks je Episkopu Bačkom upućen sa telefonskog broja 011/2083929, a taj telefonski broj se vodi na Episkopa Artemija u Bistričkoj ulici u Beogradu.

Pismo je objavljeno na anonimnom anti-crkvenom sajtu Borba za veru, kao i drugim sličnim, iz čega se jasno zaključuje veza Episkopa Artemija u medijskoj harangi protiv najviših crkvenih tela i pojedine braće Arhijereja.

Komisija je utvrdila brojne nepravilnosti u radu, a posebno u materijalnom poslovanju Rada Neimara, u čijem se Upravnom odboru, po blagoslovu episkopa Artemija nalazio protosinđel Simeon (Vilovski), a na čijem se čelu nalazio kum njegovog rođenog brata Predrag Subotički iz Beograda.

Brojni su kontakti episkopa Artemija i sa dr Desankom Krstić i grupom raskolnika iz Kanade kao predvodnicima grupe koja se uzurpirajući imovinu SPC u Torontu, na Blagovesti 2010, odvojila od SPC i prešla među tzv. starokalendarce.

Biznismen u mantiji Protosinđel Simeon je sa znanjem i dozvolom episkopa Artemija na drzak način, koristeći čak i medije, pa i štampajući razglednice sa skulpturom Presvete Bogorodice iz Sokolice, prekrštavajući je u Bogorodicu Banjsku, 28. decembra 2006. u Zavodu za zaštitu spomenika najavio povratak te svetinje u manastir Banjsku.

To je razlog što sam prešao kod episkopa Artemija.

Eparhija Raško-prizrenska poziva verni narod da ne naseda na provokacije anticrkveno nastrojenih lica sledbenika Episkopa Artemija, i da u punoj vernosti Patrijarhu Srpskom i Saboru Arhijereja SPC ne učestvuju ni na koji način u pomenutim anticrkevnim delatnostima koje sprovodi umirovljeni Episkop Artemije, dodaje se u saopšenju.

Slučaj episkopa Artemija tema je i jesenjeg Sabora arhijereja koji je u toku u Srpskoj patrijaršiji, zbog njegovog suprotstavljanja saborskim odlukama.

Komisija Sinoda je od Kolića dobila potpisane i overene ugovore, kao i kompletnu dokumentaciju o poslovanju sa Radom Neimarom, iz kojih se jasno vidi kako su saradnici episkopa Artemija uz njegovo znanje i odobrenje, kao i monopolsku poziciju koju im je Vladika omogućio svojim arhijerejskim autoritetom, nezakonito prisvajali crkveni i narodni novac.

Na takav način su do tih i takvih anticrkvenih sajtova dolazila i druga interna akta Episkopa Artemija te su ti mediji suštinski postajali zvanični sajtovi Episkopa Artemija i njegovih najbližih, jer se o nijednom arhijereju toliko ne govori i ne piše pozitivno na ovim sajtovima osim o Episkopu Artemiju.

O tome svedoči i objavljivanje službene beleške Episkopa Artemija u listu Pravda od 26. februara 2020. g. pod naslovom Hoće da me unište optužbama i za atentat.

Iz prepiske se jasno vidi da su ssa znanjem i blagoslovom Episkopa Artemija Žugiću dostavljana interna akta SPC kako bih ih on kritikovao na sajtovima zajedno sa drugim odlukama Crkve.

On je svoj duhovnički legitimitet crpio iz podrške episkopa Artemija, dok je ispovesti zabludele dece uredno snimao i arhivirao.

Mitropolit pirejski Serafim je aktom br. 308 od 4. marta 2010. vratio u kanonsku jurisdikciju patrijarha srpskog odbeglog protosinđela Simeona kojega je primio kao navodno gonjenog zbog njegovih antiekumenističkih stavova, a na osnovu molbe voljenog u Hristu brata episkopa Artemija.

Sinod je 18. aprila 2003. obavestio episkopa Artemija da radi bratske sloge sa bratskim i jednovernim bugarskim narodom ne bi trebalo pokretati pitanje pomeranja moštiju svetog kralja Milutina iz hrama Svete nedelje u Sofiji.

Prema punomoćju Episkopa Artemija, Albanac Ded Komani je bio ovlašćen da u ime SPC-Đakovičke parohije, kod Opštinskog suda u Đakovici sa Albancem Kolj Komanijem potpiše i overi ugovor o prodaji crkvenog poslovnog prostora u centru Đakovice površine 249 kvadratnih metara za 150 hiljada evra.

SASinod je odlukom br. 444/zap. 342 od 24. marta 2005. g. umolio Episkopa Artemija da preko javnih medija ne polemiše sa Nj.S.

Posle privremenog razrešenja Episkopa Artemija pojavio se čak i novi alternativni sajt Eparhije Raško-Prizrenske sa slikom Episkopa Artemija vezanog lancima na čiju pojavu on nije odreagovao na način koji se od arhijereja očekuje u takvim prilikama.