Episkop Artemije bio je, zajedno sa svojom pastvom u najsurovijim godinama iskušenja vojne agresije NATO; progona i pogroma Srba Kosova i Metohije, razaranja pravoslavnih svetinja i, najzad, proglašenja nezavisnosti Kosova.

Episkop Artemije, i pored brojnih bratskih sugestija sabraće Arhijereja (posebno kroz više pisama i tokom više godina od Mitropolita Amfilohija i Episkopa Atanasija), nije hteo da spreči aktivnosti Protosinđela Simeona u pogledu stvaranja nemira među klirom i zabunom među narodom na Kosovu i Metohiji i šire, što je konstatovao i SASabor u maju 2006. g.

Inače, episkop Artemije je pisao jedno otvoreno pismo carigradskom patrijarhu, zbog koga mu je zabranjen ulazak na Svetu goru.

Episkop Artemije nije adekvatno reagovao ni na različite vidove fanatizovane zloupotrebe duhovništva što se vidi na primeru Protosinđela Nikolaja iz Crne Reke o čemu svedoči pismo Radovana i Jelice Polič iz Lazarevca iz 2007. godine.

4. Episkop Artemije je početkom 2007. prodao poslovni prostor u Đakovici Albancu Kolju Komaniju za 150.000 evra.

Episkop Artemije u aktu navodi: Odlučili smo da vas oslobodimo svih obaveza i dužnosti u Eparhiji raško-prizrenskoj i da vas stavimo na raspolaganje Svetom arhijerejskom saboru i Sinodu, kojima ste tako verno odani, kako biste ih i dalje mogli slušati i njihove odluke izvršavati, ali van granica naše eparhije.

Kontakti sa raskolnicima Episkop Artemije je dobio novčani prilog za decu sa Kosova od izvesnog Sestrinstva hrišćanske pravoslavne misije Sveti Jovan Milostivi.

U periodu od 2003. do 2010. g. episkop Artemije je ignorisao brojne odluke SASabora i SASinoda, a posebno one o prijemu, osvećenju i stavljanju u bogoslužbenu upotrebu brojne hramove i objekte SPC na Kosovu i Metohiji, koji su obnovljeni shodno Memorandumu koji je potpisao patrijarh Pavle i koji je podržan zajedno sa procesom obnove na svim narednim SASaborima.

Javna sablazan Episkop Artemije je izazvao javnu sablazan i u martu 2005. kad je, protivno odluci Sinoda, zloupotrebio starost i nemoć patrijarha Pavla ubedivši ga da bez prisustva Sinoda i sekretara Sinoda javno povuče svoj prethodni pred Sinodom stavljeni potpis na memorandum (o obnovi crkava na Kosovu) i isti oglasi nevažećim.

Nemir u Pećkoj patrijaršiji Nezakonitim odlukama od 18. avgusta 2008. u slučaju episkopa Teodosija i dela bratstva manastira Visoki Dečani, episkop Artemije je takođe uneo veliki nemir među klir i verni narod ne samo na Kosovu i Metohiji, nego i šire.

Prodavao imovinu eparhije Episkop Artemije je bez odobrenja početkom 2007. prodao crkvenu nepokretnost, poslovni prostor crkvene opštine Đakovica u Đakovici Albancu Kolju Komaniju za 150.000 evra.

Otac Srđan je pre toga, kao sekretar, Artemiju jasno skrenuo pažnju na finansijske malverzacije Simeona, a nakon toga, sa petoricom arhijerejskih namesnika tražio razrešenje zbog problema koje je stvorio episkop Artemije sa Vilovskim.

Sve to je bilo dovoljno da se episkop Artemije očinski i pastirski ne osvrne na pokušaj ubistva i kasnije probleme svoga sveštenika, a posebno nije pokazao pastirsku pažnju prema sveštenikovoj maloletnoj deci i supruzi, koji su pretrpeli šok usled očiglednog pokušaja ubistva.

Uoči drugog redovnog zasedanja Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve, koje će se održati 17. novembra u manastiru Svetog Arhangela Mihaila u Rakovici, penzionsiani episkop Artemije pismeno je otkazao poslušnost Svetom arhijerejskom saoboru SPC.

Episkop Artemije je od kraja 90 - ih godina vodio SNV Kosova i Metohije, koji se sve više pretvarao u političko udruženje koje je izdavalo čitav niz politički obojenih i ideoloških saopštenja (u početku preterano prozapadnih, a potom sve više ekstremno nacionalnih), čime je unošena podela na patriote i izdajnike ne samo u verni narod eparhije, već i među sveštenstvo i monaštvo.

Iako postoje jasna pravila u SPC o načinu na koji klirici SPC prelaze u svezu klira drugih pomesnih Pravoslavnih Crkava, Episkop Artemije je 13. januara 2010. g. bez odobrenja i znanja SASinoda, Protosinđelu Simeonu (Vilovskom) izdao kanonski otpust za Pirejsku Mitropoliju u Grčkoj dok je ranije, za istog klirika, i za mnogo manje stvari (npr. izdavanje stipendije ili obezbeđivanje smeštaja u Manastiru Svete Teodore u Solunu) od SASinoda tražio saglasnost i odobrenje.

Episkop Artemije u medijima je napadao članove Sinoda SPC, ali i patrijarha Pavla, piše u optužnici SPC.

Episkop Artemije je uporno i godinama odbijao da izvrši treći stav odluke Svetog arhijerejskog sabora (AS br. 5 /, 9 /, 10 /, 13 i 38/zap. 74 od 20. maja 2008. godine, a pri tom je sve učinio, čak i aktom br. 771 od 12. septembra 2008. g. zabranio dolazak zvanične delegacije SASinoda na čelu sa episkopom bihaćko-petrovačkim Hrizostomom u cilju prijema obnovljene Episkopije i Bogoslovije u Prizrenu.

Na taj način, manastir Devič je, samo iz razloga preambicioznih planova episkopa Artemija i protosinđela Simeona o izgradnji naselja u Banjskoj, ostao bez vraćene imovine do dana današnjega, iako je episkop Artemije mogao, nakon vraćanja zemlje, u sporazumu sa dva manastira da izvrši zamene ukoliko su bile neophodne.

Na odluku SASinoda nije se mnogo obazirao Episkop Artemije.

Irineja, episkop Artemije nije izvršio ni više odluka SASabora i SASinoda da osvešta hramove i ostale primljene objekte i iste stavi u bogoslužbenu upotrebu čime je i preostali narod na Kosovu i Metohiji iz svojih razloga, a u najtežem periodu istorije svetinja i naroda na Kosovu i Metohiji, nerazumljivim uskraćivanjem bogosluženja i molitve u njihovim hramovima neosnovano i nezakonito lišavao duhovne utehe i ukrepljenja (posebno u Prištini gde su se vernici episkopu Artemiju obraćali dva puta pismeno da imaju liturgije u obnovljenom hramu svetog Nikole).

Više veruje revizorima Episkop Artemije je svojim aktom br. 442 od 4. septembra 2006. odbio da izvrši saborsku odluku i ugasi Eparhijski centar Rade Neimar.

Pomenuti centar je ugašen protokolom od 2. oktobra 2009, ali ne zbog izričite odluke Sabora nego, kako je navedeno u protokolu koji je sa Predragom Subotičkim potpisao episkop Artemije, zbog promenjene procedure izvora finansiranja za obnovu crkvenih objekata u eparhiji.

Episkop Artemije se u svom aktu br. 752 od 1. septembra 2009. nije ni osvrnuo na odluku Sabora, nego je prihvatio predlog direktora za gašenje Rada Neimara budući da je svestan teškoća u kojima se nalazi naša država, pa i ministarstva, koja su do sada svojim donacijama omogućavala izvođenje određenih projekata.

Iako je direktor te firme Subotički (trenutno u istražnom zatvoru) živeo u Beogradu, episkop Artemije ga je, mimo svih crkvenih pravila, postavio za člana eparhijskog UO i koordinatora svih građevinskih radova u eparhiji.

Episkop Artemije je najveću javnu sablazan izazvao 13. februara 2010. g. kada se nije usprotivio dolasku svojih monaha i laika na čelu sa Igumanom Nikolajem Crnorečkim i monahom Antonijem, inače već poznatom organizatoru demonstracija protiv Patrijarha Pavla 2003. g., da dođu i protestvuju ispred zgrade Patrijaršije SPC u Beogradu u vreme trajanja sednice SASinoda kojom je predsedavao Patrijarh Irine, a koja se ticala rešavanja problema u Eparhiji Raško-Prizrenskoj.

Episkop Artemije ništa nije učinio da svoje monahe ili duhovnu decu, kako ih naziva, prekori za nečasno i nemonaško delo koje se na opštu sablazan učinili.

Episkop Artemije je Džemsa Džatrasa u aktu br. 28 od 23. januara 2007. patrijarhu Pavlu prikazao kao osvedočenog našeg prijatelja i saradnika u odbrani KiM.

Iako je i javnost Srbije stekla utisak da je reč o pravim prijateljima, koji po ljubavi zastupaju istinu u Americi, episkop Artemije je odobrio da se Dž.

Episkop Artemije je samovoljno napustio Odbor za Kosovo i Metohiju SASabora kao crkvenog tela koje je zbog značaja i problema na KiM fortmirano saborskom odlukom radi posebne crkvene pažnje ovom pitanju.