Ovo je hommage Hitchcockovim omiljenim plavušama i njihovu besprijekornom chic stilu.

Njihova kćerka Patricia glumila je u nekoliko Hitchcockovim filmova.

Uzrok je vjerojatno ležao u ogromnoj količini bronhija koju smo prije toga konzumirali pa su nastale scene nalik onima u Hitchcockovim filmovima.

Sličan je motiv u Hitchcockovim filmovima ubojstvo supruge: ubiti ženu, znači ubiti u njoj ono poznato u ime nepoznatog, što je temeljni erotski motiv: žrtvovanje svega poznatog, vlastite svakodnevice, u ime izazova nepoznatog.

Teo se nadahnuo Hitchcockovim muzama i u skladu s najpoznatijim filmovima predstavio nove modele.

Čak i kada se neki autori prihvate posla doslovce kopirajući kadar po kadar (kao što je to, primjerice, napravio Gus Van Sant s Hitchcockovim Psihom), remake se opet pokaže inferiornim.

Inspiriran starim Hitchcockovim filmovima, svoje heroine je odjenuo u kombinezone širokih nogavica, dao im jarke boje koje je kombinirao s crno - bijelim printom i divne ogrtače.

Dodijeljeni su Olivieri, najbolji novi tekst, iako je favoritom smatran Stopardov Rock n Roll, Harrowerov je mračni Blackbird, a najbolja nova komedija The 39 Steps adaptacija je djela Johna Buchana, nadahnuta Hitchcockovim remek-djelom.

Motiv krivo optuženog koji sam kreće po svoju pravdu prvi put u potpunosti dominira nekim Hitchcockovim filmom, ali je i potjera ono što 39 stepenica izdvaja iz dotadašnjeg opusa, budući da je Hannay (Robert Donat) u pokretu doslovno od početka do kraja.

Potonji modeli me nevjerojatno podsjećaju na jednu od najboljih kostimiranih serija u posljednje vrijeme; Mad men, a Teo Perić za MAK cijelu je kolekciju posvetio Hitchcockovim heroinama tog vremena.

Najbliži telefon koji sam instalirao bio je prekrasan komad namještaja, bijeli, onakav s kakvim se često fotografirala Doris Day, a rabile su ga i heroine u Hitchcockovim filmovima, s okruglim brojčanikom za biranje brojeva.

Mnogi kritičari smatraju ovaj film zadnjim velikim Hitchcockovim filmom i povratkom u formu nakon dva špijunska filma.

Naime, iako su u središtu radnje ubojica novog, iracionalnog kova, naviješten Hitchcockovim Psihom 1960., a posve afirmiran, kako u zbilji tako i na filmu, upravo 70 - ih (John Carpenter 1978., u godini radnje filma Coenovih, snima Noć vještica), te grubi i čvrsti vijetnamski veteran čiju je traumatiziranu supervarijantu početkom 80 - ih Sly Stallone pod imenom Rambo pretvorio u heroja nacije, naslov filma - Nema zemlje za starce, poručuje da postoji skriveno tematsko središte.

Bila je to adekvatna paralela Hitchcockovim filmovima u kojima određeni kadar postaje smislen tek u kontekstu ostalih kadrova.

Boja je u Herrmannovim partiturama također proizlazila iz (već spomenutih) specifičnih harmonija koje su mu omogućile da oblikuje prepoznatljivo zvučanje svakog filma za koji je skladao. (Za harmonijsku analizu Herrmannovih partitura u Hitchcockovim filmovima usp.

Look je idealno nadopunjen s kreativnim frizurama, inspiriranim Hitchcockovim filmskim junakinjama.

Nešto poput Grace Kelly u Hitchcockovim filmovima. Primjećuju li glumci dok snimaju da su, recimo, dio jednog lošeg filma, makar osobno bili zadovoljni svojom ulogom?

Williamsova narativna koncepcija sklona je i poigravanju s očekivanjima gledatelja, čime se načelno može usporediti s Hitchcockovim Psihom (nije nemoguće da je Irving dajući svom liku ime Marion imao na umu Marion iz Psiha, još jednu senzualnu ženu koja je prekoračila zadane granice): odlomak kojim počinje ovaj tekst sažeta je Tedova priča koju on čita na jednoj književnoj večeri i koja upućuje na žanrovski razvoj filma u smjeru kingovskog triler-horora; kasnije u filmu, kad Ted komentira Eddiejevu priču o ubojici, čini se da nam je dan metafikcijski signal koji sugerira da će film prerasti u triler o ljubavničkom paru koji želi ubiti njezina supruga; međutim, oba ova očekivanja bivaju iznevjerena i film posve neočekivano zalazi na teritorij (luckaste) komedije, da bi ga završna Tedova priča, ona o pogibiji njegovih i Marioninih sinova, dovela do tragedije.

Kao i u ostalim Hitchcockovim filmovima koje je potpisao Bernard Herrmann, u Vrtoglavici su svi zvučni efekti stvoreni uz pomoć klasičnih instrumenata simfonijskog orkestra (u Vrtoglavici se na nekim mjestima pojavljuju električne orgulje, ali one su u Herrmannovim rukama samo sredstvo stvaranja neobične, najčešće statične atmosfere, kakva je, primjerice, bila potrebna za neobičan Madeleinin govor u šumi sekvoja).

Sjajni triler Nepoznati iz Nord-ekspresa Alfreda Hitchcocka ekranizacija romana Patricie Highsmith uzbudio je publiku i kritiku ingenioznim zapletom o zamjeni ubojstava između dvoje stranaca, kao i Hitchcockovim redateljskim i montažnim inovacijama.

Carusa kao filmaša koji ulazi u složen intertekstualni odnos s izvanredno slojevitim Hitchcockovim klasikom?

Rođen Robert Cummings Američki glumac Robert Cummings, punog imena Charles Clarence Robert Orville Bob Cummings, poznat većinom po ulogama u komedijama, ali zapamćen i po izvrsno odrađenim ulogama u Hitchcockovim filmovima Saboteur i Dial M for Murder i brojnim drugim dramama, rođen je 1908. godine u Joplinu u Missouriju.

Francuski pisac i filmski kritičar Raymond Bellour o Hitchcockovim filmovima je rekao: Svaki je njegov film (...) uzbudljivo istraživanje istine koja je prekrivena velom sumnje (...), svi (likovi) su uvučeni u čudnovati krug iz kojeg nitko neće izaći neoštećen.

U svakom slučaju, o Hitchcockovim plavušama moglo bi se reći još mnogo toga, no ovo će " za zagrijavanje " biti dovoljno.

Tom je prigodom predstavljen i najnoviji broj Ellea čiju naslovnicu krasi upravo Scarlett Johansson koja je ujedno i glavna glumica u filmu, a posjetitelji su mogli uživati u izložbi Elle Modni Thriller tj. fotografijama iz Elle editorijala hrvatske glumice u Hitchcockovim pozama.

U želji da postane autentičan, Snyder je s Millerovim predloškom učinio ono što je Gus Van Sant učinio s Hitchcockovim Psychom.

Reklama je nastala kao posveta Hitchcockovim filmovima i u originalu traje 9 minuta.

Inspiracija Hitchcockovim divama bila je i više nego očita, a odlično dizajnerovo baratanje volumioznim krojevima svakom novom kolekcijom dolazi sve više do izražaja.

Crveno svjetlo jedan je od najzanimljivijih filmova prikazanih u hrvatskim kinima 2004. Hvaljeni francuski filmaš Cedric Kahn posegnuo je za romanom legendarnog Georgesa Simenona, snimivši film na razmeđi trilera i drame, koji su recenzenti s pravom uspoređivali s Hitchcockovim i Chabrolovim ostvarenjima.

Gus Van Santov takav pothvat s Hitchcockovim Psychom imao je dojam Verfremdungseffekta već na pojavnoj razini, jer je snimljen u koloru, a za razliku od monokromatskog izvornika.