Ipak, njegov brat Konstans I., koji je vladao Istokom, organizirao je, u dogovoru s papom Julijem I., 343. godine mjesni sinod u Sardici (današnja Sofija), koji je odlučio da se Atanazije ima vratiti u Aleksandriju.

Carevi Konstans i Konstancije II u periodu 346 - 348. godine sproveli su novčanu reformu.

Konstancije II vladao je istočnim provincijama (Trakija, Mala Azija i Egipat) gde se nalazilo šest kovnica: Heraklea, Konstantinopolj, Nikomedija, Kizik, Antiohija (Antakija) i Aleksandrija dok je Konstans, kao najmlađi, dobio na upravu Italiju, Balkan i deo severne Afrike sa kovnicama Rim, Akvileja, Siscija (Sisak) i Tesalonik (Solun).

Za razliku od Konstancija II koji je kao reversnu predstavu na svom novcu najviše koristio prikaz Konjanika u padu, njegov brat Konstans prednost je davao sceni na kojoj je prikazana Galija usmerena ka pobedi.

(ne čitam žutu štampu, vjerojatno je neki Nacional ili Gloria donijela presliku programa, uz besplatni ruž za usne Konstans Kerol)

Poslije njegove smrti njegov sin Konstancije upravlja istočnim dijelom carstva, a mlađi Konstans vladao je Zapadom.

Međutim, konjanik u padu je bio omiljena vrsta Konstancija II i u njegovim kovnicama je kovan takav novac i za Konstansa, dok su kovnice koje je kontrolisao Konstans preferirale tip Car na galiji.

Konstans je prikazan kako stoji na pramcu galije i drži u desnoj ruci malu figuru Pobede ili Feniksa na kugli.

Nakon njegove smrti Konstans preuzima upravu nad njegovim delom carstva, i tako dolazi do prve podele velikog Rimskog carstva na dva dela, istočni i zapadni.

Najzad nastaje doba relativnog mira, što Konstans koristi za obilazak zapadnih provincija i tom prilikom kao poslednji rimski car posećuje Britaniju.

Samim time što je nezakonito stekao carski dignitet (kad je njegov otac Konstans Klor umro u Ebaracumu, današnji York, izabrale su ga legije nastanjene u Britaniji), i srušio legimitet tetrarhije koju je pokrenuo Dioklecijan morao se boriti desetljećima sa ostalim carevima kao bi prevagnula njegova volja.

Time je Konstans postao vladarem čitavog zapadnog dijela carstva, dok je Konstancije II i dalje vladao samo Istokom

Nakon Konstantinove smrti carstvo je podijeljeno između braće: najstariji Konstantin II vladao je Britanijom, Galijom i Španjolskom; najmlađi Konstans dobio je Italiju, Ilirik, Makedoniju, Grčku i Afriku; Konstancije II dobio je Traciju i cijeli Istok.

Konstantin II pokušao je Konstansu oduzeti njegove posjede, te dolazi do rata u kojem Konstantin II biva poražen i ubijen kod Aquileje 340. godine, te je Konstans potom zavladao i bratovim teritorijem.

Konstans se istakao kao dobar vojnik i sa uspjehom je branio svoj dio carstva od barbara

Zahvaljujući tom miru trojica njegovih sinova, Konstantin II, Konstancije i Konstans mogli su se nakon očeve smrti godine 337, priličnom lakoćom riješiti mnogobrojnih muških članova uže rodbine, sama ih je vojska uklonila pokoljem, a oni su u miru i slozi podijelili carstvo.

Sporazumom sklopljenim u blizini Viminacija (Kostolac) dobio je najstariji brat Konstantin II Galiju, Hispaniju i Britaniju, najmlađi Konstans Italiju, Afriku, Ilirik i Trakiju, dok je srednjem Konstanciju II pripao čitav Orijent

Na Zapadu Konstansov general germanskog porijekla Magnencije, znajući za probleme koje je Konstancije II imao na Istoku, izvodi puč, a Konstans pokušava pobjeći bratu.

Vetranio je bio vojni zapovjednik u Iliriku, te se pod njegovim utjecajem Ilirik nije priklonio Magnenciju nakon što je Konstans ubijen.

Nakon očeve smrti Konstantinova 3 sina su podijelila carstvo: najstariji Konstantin II dobio je na upravljanje Britaniju, Galiju i Španjolsku; Konstancije II je dobio cijeli Istok, a najmlađi Konstans Italiju, Afriku, Ilirik, Makedoniju i Grčku.

Konstans je potom zavladao i bratovim teritorijem.

Za razliku od Konstancija II koji je podržavao kršćanske slijedbenike Arija, Konstans je čvrsto bio uz ortodoksne.

Kada se Magnencije proglasio carem 350, Konstans je pokušao pobjeći bratu, no na Pirinejima je dostignut od strane Magnencijevih ubojica i ubijen.