višerazinski pristup opisan u 4.1.3.5.5.3. i 4.1.3.5.5.4., uz primjenu uvećanog zbroja na način da se koncentracije komponenti iz 1. kategorije akutne toksičnosti i 1. kategorije kronične toksičnosti množe određenim faktorom umjesto jednostavnog zbrajanja postotaka.

Faktori množenja koji se primjenjuju na te komponente određuju se na temelju vrijednosti toksičnosti, kako je prikazano u tablici 4.1.3. Dakle, za razvrstavanje smjese koja sadrži komponente iz 1. kategorije akutne/kronične toksičnosti primjenom zbirne metoda mora biti poznata vrijednost M faktora;

4.1.3.5.5.2.1. Općenito, više razvrstavanje smjese poništava niže razvrstavanje, npr. razvrstavanje u 1. kategoriju kronične toksičnosti poništava razvrstavanje u 2. kategoriju kronične toksičnosti.

U ovom primjeru posljedica toga je da je postupak razvrstavanja već završen ako je rezultat razvrstavanja 1. kategorija kronične toksičnosti.

Nije moguće više razvrstavanje od 1. kategorije kronične toksičnosti.

Za razvrstavanje s obzirom na kroničnu toksičnost (1., 2., 3. ili 4. kategorija kronične toksičnosti ili nije potrebno razvrstavanje za kroničnu opasnost) primjenjuje se zbirna metoda (vidi 4.1.3.5.5.).

Kriteriji za razvrstavanje tvari u kategorije kronične toksičnosti uključuju dvije vrste informacija podatke o akutnoj toksičnosti za organizme koji žive u vodi i podatke o sudbini u okolišu (podaci o razgradivosti i bioakumulaciji).

Obuhvaća: 1. Sudjelovanje u poslovima ukupne brige (prehrana, razmnožavanje itd.) o pokusnim životinjama, uključujući učenje i poštivanje pravila dobre laboratorijske prakse za rad na životinjama. 2. Ovladavanje izvođenjem biološkog pokusa ispitivanja akualne i kronične toksičnosti krutih i tekućih materijala (barem po jedan samostalni pokus sa svakim od materijala) na prikladnom modelu (životinja, bakterija, i drugo po izboru mentora). 3. Ovladavanje obavljanjem pokusa ispitivanja ovisnosti učinka o dozi izabrane tvari (samostalno ispitati barem jedan učinak jedne tvari uključujući ispunjavanje nalaza). 4. Izučavanje literature dobivene od voditelja područja i kojoj viranje stečenih znanja po završetku rada na području eksperimertalne toksikologije i farmakologije.

4.1.2.4. Opasnost tvari »opasne za vodeni okoliš« u prvom redu proizlazi iz kronične toksičnosti, iako se i akutna toksičnost na razinama L (E) C50? 1 mg/l također smatra opasnom.

U studijama kronične toksičnosti nije zapažen tumorogeni ili neočekivan mutageni odgovor kod bilo kojeg tipa tkiva.

Razvrstati smjesu u 4. kategoriju kronične toksičnosti (razvrstavanje u sigurnosnu mrežu) u skladu je s Tablicom 4.1.0.

Kriteriji za razvrstavanje tvari u 1. do 3. kategoriju kronične toksičnosti slijede stupnjevani pristup pri kojem je prvi korak vidjeti opravdavaju li dostupne informacije o kroničnoj toksičnosti razvrstavanje u dugotrajnu opasnost.

4.1.3.5.2. Smjese se mogu sastojati od kombinacije komponenti koji su razvrstani (kao 1. kategorija akutne toksičnosti i/ili 1., 2., 3., 4. kategorija kronične toksičnosti) i drugih sastojaka za koje su dostupni odgovarajući podaci o toksičnosti dobiveni ispitivanjem.

»Ako je M faktor usklađen za tvari razvrstane kao opasne za vodeni okoliš u 1. kategoriju akutne toksičnosti ili 1. kategoriju kronične toksičnosti, taj se M faktor u tablici 3.1. navodi u istom stupcu kao specifične granične vrijednosti koncentracije.

Ako su M faktor za 1. kategoriju akutne toksičnosti i M faktor za 1. Kategoriju kronične toksičnosti usklađeni, svaki će M faktor u popisu biti naveden u istom retku u kojem je i njegova odgovarajuća diferencijacija.

Ako je pojedini M faktor naveden u Tablici 3.1. a tvar razvrstana u 1. kategoriju akutne toksičnosti i 1. kategoriju kronične toksičnosti, taj M faktor koriste proizvođač, uvoznik ili daljnji korisnik kod razvrstavanja smjese koja sadrži tu tvar kao akutnu i dugotrajnu opasnost za vodeni okoliš primjenom zbirne metode.

4.1.3.1. Sustav razvrstavanja za smjese obuhvaća sve kategorije koje se koriste za razvrstavanje tvari tj. 1. kategoriju akutne toksičnosti i 1. do 4. kategoriju kronične toksičnosti.

4.1.2.3. Sustav razvrstavanja uzima u obzir činjenicu da svojstvena opasnost za vodene organizme proizlazi kako iz akutne tako i iz kronične toksičnosti tvari.

Razvrstavanje smjesa u kategorije kronične toksičnosti primjenom podataka o LC50 odnosno EC50 za smjesu u cjelini nije moguće jer bi za to uz podatke o toksičnosti bili potrebni i podaci o sudbini u okolišu, a za smjese u cjelini ne postoje podaci o razgradivosti i bioakumulaciji.

4.1.2.2. Sustav također uvodi »rezervno« razvrstavanje (tzv. 4. kategorija kronične toksičnosti), koje se koristi kad raspoloživi podaci ne dopuštaju razvrstavanje na temelju formalnih kriterija, ali ipak postoje određeni razlozi za zabrinutost (vidi primjer u tablici 4.1.0.).

4.1.3.5.5.1.2. Ako smjesa sadrži komponente razvrstane u 1. kategoriju akutne toksičnosti ili u 1. kategoriju kronične toksičnosti, treba voditi računa da te komponente doprinose toksičnosti smjese i u maloj koncentraciji ako je njihova akutna toksičnost niža od 1 mg/l.

4.1.3.5.5.1.1. Temeljni kriteriji toksičnosti za razvrstavanje tvari u 1. kategoriju akutne toksičnost 1. te u 1. do 3. kategoriju kronične toksičnosti razlikuju se od kategorije do kategorije za faktor 10. Na taj način tvari koje su razvrstane u područje visoke toksičnosti doprinose razvrstavanju smjese u nižem području.

Stoga kod izračunavanja tih kategorija razvrstavanja treba uzeti u obzir zajednički doprinos svih tvari koje su razvrstane u 1. kategoriju akutne/kronične toksičnosti odnosno u 2. i 3. kategoriju kronične toksičnosti.

Testovi inhibicije rasta vodenih biljaka u pravilu se smatraju testovima kronične toksičnosti, ali se vrijednosti EC50 za potrebe razvrstavanja tretiraju kao akutne vrijednosti (vidi napomenu 2.).

On se primjenjuje na koncentraciju tvari koje su razvrstane kao opasne za vodeni okoliš i uvrštene u 1. kategoriju akutne toksičnosti ili u 1. kategoriju kronične toksičnosti i koristi se za određivanje razvrstavanja smjese u kojoj su te tvari prisutne putem zbirne metode;

NOECi = NOEC (ili ostale priznate mjere kronične toksičnosti) za komponentu i koja obuhvaća brzo razgradive komponente, u mg/l;

4.1.2.7.2. Za određivanje kronične toksičnosti u vodenom okolišu u svrhu razvrstavanja prihvaćaju se podaci dobiveni u skladu sa standardiziranim ispitnim metodama iz članka 8. stavka 3. kao i rezultati dobiveni iz ostalih vrednovanih i međunarodno priznatih ispitnih metoda.

4.1.2.7.2. Kod određivanja kronične toksičnosti za organizme koji žive u vodi za potrebe razvrstavanja prihvaćaju se podaci dobiveni u skladu sa standardiziranim ispitnim metodama iz članka 8. stavka 3. ovoga Pravilnika kao i rezultati dobiveni drugim validiranim i međunarodno prihvaćenim ispitnim metodama.

2. Ispitivanje subkronične odnosno kronične toksičnosti ako rezultati ispitivanja iz točke 5. članka 18. odnosno relevantne informacije ukazuju na moguće kronične toksične učinke

4.1.3.5.2. Ako se smjesa sastoji od komponenti koje (još) nisu razvrstane (u 1. kategoriju akutne toksičnosti i/ili 1., 2., 3. ili 4. kategoriju kronične toksičnosti), treba uzeti u obzir prikladne podatke za te komponente, ukoliko su takvi podaci raspoloživi.