Gaj Julije Cezar je pobijedio i Pompejeve sinove u Španjolskoj i do kraja sam vladao Rimskom Republikom.

Glavne Pompejeve snage nalazile su se, međutim, u Hispaniji, pa je on zajedno sa velikim dijelom senatora pobjegao u Grčku, nakon čega je Cezar nadzirao Italiju.

Nakon kratkog boravka u Rimu Cezar je krenuo u Hispaniju, gdje je porazio Pompejeve snage i prinudio ih na predaju.

Zanimljivo je spomenuti kako se 49. godine prije Krista u blizini Krka vodila bitka između Pompejeve i Cezarove vojske.

Pred Krkom se 49. god. odigrala pomorska bitka izmedu Cezarove i Pompejeve flote.

Nakon toga se nađe u zamci triju rimskih vojski (Pompejeve u Kalabriji, Lucullusove u Brindisiju i Rimskog garnizona).

47. g. pne odlučna bitka Cezarove i Pompejeve flote kod otoka Šćedro nedaleko od Hvara. gdje cezarov zapovjednik Publije Vatinije nanaosi poraz pompejevoj floti i osvaja Vis koji postaje Cezarova luka

Protunapad Cezarovog desnog krila povukao je i snage s fronta, pa su tom kombiniranom akcijom Pompejeve falange na lijevom krilu potpuno razbijene.

49. g. pne bitka kod otočića sveti Marko na sjevernom kraju Krka između Cezarove flote pod zapovjedništvom Antonija i Pompejeve flote pod Oktavijem.

Dramatski zapleti oko odrubljene Pompejeve glave, Pompejeve lijepe udovice Kornelije, nekoliko muških likova koji se bore za Korneliju, Kleopatre koja želi spasiti Cezara od Kornelijine osvete, još nekoliko bitki i napokon pobjeda Cezara i Kleopatre vrlo su skraćeni obrisi sadržaja opere, koja je tematski uobičajeno za 18. stoljeće iz drevne povijesti ili mitologije

Mitrin kult, kao nezaustavljivi požar dalje se širi u Grčku, a nakon Pompejeve pobjede nad pontskim kraljem Mitridatom 66. god. p. n. e., prodire među rimske vojnike, koji ovaj kult prenose širom rimske imperije.