One nastaju uslijed ionizirajućeg ultraljubičastog zračenja mladih i sjajnih zvijezda O i B spektralnog tipa.

U okolini zvijezda spektralnog tipa O plin je potpuno ioniziran, sve do udaljenosti od nekoliko desetaka godina svjetlosti.

Međutim, tu nalazimo i mlade naddivove spektralnog tipa M i O.

Označavaju se indeksom od 0 do 9, pri čemu indeks 0 obuhvaća zvijezde najviše površinske temperature unutar dotičnog spektralnog tipa.

Za spektar zvijezda spektralnog tipa O (modre zvijezde) su karakteristične linije helija (HeII, HeI). (U astronomiji se ionizirani atomi označavaju dodavanjem rimskog broja iza znaka elementa, dok se npr. u fizici i kemiji ionizirani atomi označavaju indeksom (gore) n koji pokazuje broj izgubljenih elektrona.

Zvijezde spektralnog tipa A (bijele zvijezde) imaju najizrazitije linije HI.

Žućkasto bijele zvijezde spektralnog tipa F imaju karakteristične linije ioniziranog kalcija (CaII).

Zvijezde spektralnog tipa G (žute zvijezde, njima pripada Sunce) pokazuju linije CaII, neutralnih metala i vodikove linije.

Crvene zvijezde spektralnog tipa M karakteriziraju molekulske vrpce (posebno TiO).

Umro je u Parizu 1917. 1846. Rođen američki astronom Edward Charles Pickering. Bavio se fotometrijim i spektroskopskim istraživanjima zvijezda i određivanjem njihova spektralnog tipa.

Zvijezda je slična našem suncu u masi i spektralnog tipa.

Određivanje samo spektralnog tipa nije dovoljno, jer moguće je npr. da se radi o zvijezdi, koja je div i koja ne pripada glavnom nizu.

Dakle, pored toga što o temperaturi zvijezde ovisi koje će spektralne linije dominirati, spektri zvijezda istog spektralnog tipa razlikuju se u ovisnosti o veličini zvijezde, na temelju čega je moguće ustanoviti radi li se o zvijezdi glavnog niza.

Obično se odabiru zvijezde jednakog spektralnog tipa i približno jednake prividne veličine.

Radi se o skupinama zvijezda jednakog spektralnog tipa, koje nisu čvrsto gravitacijski povezane pa se relativno brzo razilaze.

Opažanjem većeg broja (N) spektroskopskih dvostrukih sustava sličnog spektralnog tipa, nalazi se za svaki promatrani sustav veličina (M 1 M 2) sin 3 i.

Naime, bez obzira što one imaju istu površinsku temperaturu kao zvijezde glavnog niza jednakog spektralnog tipa, luminozitet ovih zvijezda je znatno veći uslijed njihove veće površine (vidjeti izraz (6) za Stefan Boltzmannov zakon).

Div spektralnog tipa K2, mase 1,5 puta veće od Sunca i promjera 24,5 puta većeg od Sunca.

Mlade masivne zvijezde spektralnog tipa O na glavnom nizu Hertzsprung Russellovog dijagrama čije površinske temperature iznose od 25.000 do 50.000 K, a plave su boje

Velika blizina Sunca i ` ute zvijezde Mebsuta (spektralnog tipa G-5) dovode do zasi enja pozitivnog sun eva utjecaja i stvaranju obrnuto proporcionalne podsvjesne reakcije, koja tjera sve ro ene tog dana da u svom ` ivotu izbjegavaju utjecaj Sunca.

Delta Scuti zvijezde su uglavnom divovi spektralnog tipa A ili F, s apsolutnim sjajem od 0.0 do 2.0. Imaju mase izmeðu 1.5 i 2 mase Sunca.

Mase je 2,5 puta veće od Sunca, obična bijela stabilna zvijezda spektralnog tipa A0 Vvar površinske temperature 9.500 K.

Za udaljenija otvorena jata H-R dijagram se može konstruirati tako da prikažemo ovisnost spektralnog tipa zvijezda o njihovoj prividnoj veličini.

Dijagram koji prikazuje korelaciju između spektralnog tipa (stoga i površinske temperature) i apsolutne zvjezdane veličine (luminoziteta) zvijezda.

Sunce je zvijezda spektralnog tipa G2 što znači da je nešto veća i toplija od prosječnih zvijezda.

Shapley je smatrao da se radi o divovima poput neposrednih divova spektralnog tipa F-K, s apsolutnim sjajem blizu - 3 m, stavljajući tako kuglaste skupove na udaljenost od 10 - 30 kpc.

Curtis je dotle tvrdio da se radi o najzastupljenijim zvijezdama oko nas, patuljcima F-K spektralnog tipa, s prosječnim sjajem od oko 7 m, što je značilo udaljenost od 1 - 2 kpc.S prvim Hertzsprung-Russellovim dijagramima kuglastih skupova pomoću 5 metarskog teleskopa Mt.

Kristijan, Sunce je zvijezda glavnog niza, spektralnog tipa G2, što znači da je nešto veća i toplija od prosječne zvijezde, no nedovoljno velika da bi pripadala tzv. divovima.

Indeks B V dobro se podudara sa spektralnim tipom zvijezda, čime je ostvarena mogućnost brzog ustanovljavanja spektralnog tipa iz opažanja.

Zvijezde spektralnog tipa F na glavnom nizu Hertzsprung Russellovog dijagrama čije površinske temperature iznose od 6.000 do 7.500 K, a žuto-bijele su boje