Oni inhibiraju stanični rast i učestvuju u kontroli staničnog ciklusa.

U antitumorske lijekove ubrajamo različite kemijski nesrodne skupine spojeva koji mogu zaustaviti rast tumorske mase narušavanjem staničnog ciklusa ili izazivanjem smrti stanica u fazi aktivnog rasta.

Aktivnost likopena u usporavanju napredovanja staničnog ciklusa može objasniti predočenu aktivnost u usporavanju širenja određenih tipova raka.

" Pokazali smo da je gen DUO1 potreban za ekspresiju bjelančevine ključne za kontrolu staničnog dijeljenja i za ekspresiju gena koji su važni za sazrijevanje gameta i za oplodnju ", dodaje profesor i nastavlja: " Prvi put imamo uvid u molekularne mehanizme pomoću kojih se koordiniraju procesi staničnog ciklusa i sazrijevanja gameta u biljaka.

Najučestaliji onkogeni tip je HPV 16. Intergracija HPV-a u stanični genom utječe na regulaciju staničnog ciklusa povećanom ekspresijom viralnih onkoproteina E6b i E7. Degradacija proteina p53 i pRb dovodi do nepravilne aktivacije staničnog ciklusa i povećane stanične proliferacije.

Antifolati (metabolički inhibitori folne kiseline) djeluju specifično tijekom sinteze DNA i RNA te su stoga citotoksični cijekom S-faze staničnog ciklusa.

Mitohondrijska tioredoksin reduktaza reducira mitohondrijski tioredoksin i glutaredoksin 2. Održavanje tioredoksina u reduciranom obliku, uz pomoć tioredoksin reduktaze, važno je za regulaciju staničnog ciklusa.

Međutim, poremećena regulacija staničnog ciklusa može rezultirati propagacijom mutacija koje dopridonose razvoju raka.

Istraživanja su pokazala da resveratrol može poticati zastoj staničnog ciklusa u slučaju pojave stanica raka te da inhibirati proliferaciju i poticati apoptozu istih.

Interferon usporava umnažanje svih normalnih i zloćudnih stanica produljujući sve faze staničnog ciklusa.

Za vrijeme rasta u kulturi, limfociti prolaze kroz sve faze staničnog ciklusa, međutim, da bi se mogla analizirati oštećenja na kromosomima, potrebno je zaustaviti diobu u metafazi, kada su oni najbolje uočljivi.

p16 je protein za supresiju tumora koji regulira prelazak iz faze G1 u fazu S staničnog ciklusa.

Ki-67 marker je stanične proliferacije čija je ekspresija prisutna u svim fazama staničnog ciklusa, osim u fazi G0.

Visokorizični tipovi HPV-a, naročito 16 i 18, onkogeni su za pločasti tip epitela na način da dovode do destrukcije staničnog ciklusa.

U njima ćemo određivati postojanje eventualnih mutacija: a) tumor supresorskih gena FHIT, b) gena uključenih u regulaciju staničnog ciklusa (ciklini i ciklin ovisne kinaze) i c) gena koji kodiraju za različite čimbenike rasta (obitelj IGF).

Dokaz autokrinog djelovanja IGF i njegova sprega s genima koji reguliraju stanični ciklus mogao bi se primijeniti u liječenju raka usne šupljine temeljenom na smanjenju ekspresije gena IGF odnosno poticanju aktivnosti gena uključenih u regulaciju staničnog ciklusa.

Otkrivanje promjena gena FHIT, gena regulatora staničnog ciklusa i gena za IGF u stanicama lezija moglo bi koristiti za procjenu stupnja rizika zloćudnog napredovanja prekanceroza i prepoznavanja tih promjena kao ranih biljega zloćudne preobrazbe.

Zna se da je glavni uzrok zloćudne preobrazbe CIN-a u karcinom infekcija onkogenim tipovima HPV zbog trajne ekspresije virusnih onkogena E6 i E7 koji remete kontrolu staničnog ciklusa.

Navedeni geni uključeni su u kontrolu odvijanja staničnog ciklusa.

Ciklusno specifični citostatici djeluju za vrijeme čitavog staničnog ciklusa oštećujući tumorske stanice na više vulnerabilnih mjesta tijekom ciklusa, ali nisu posebno usmjereni na pojedinu fazu ciklusa (fazno nespecifični).

Citostatici koji djeluju na zloćudne stanice samo u jednoj određenoj fazi staničnog ciklusa su ciklusno i fazno specifični.

Oba gena pripadaju u skupinu tumor supresorskih gena i imaju važnu ulogu u regulaciji staničnog ciklusa i kod popravljanja DNA molekule.

Proteini ovih gena učestvuju u kontroli staničnog ciklusa.

AH karakterizira promijenjena regulacija staničnog ciklusa koja je dosada zabilježena samo kao promjena ekspresije proteina-regulatora staničnog ciklusa.

Analizirat će se geni: a) koji kodiraju za proteine obitelji ciklina, inhibitora ciklin ovisnih kinaza te negativne regulatore staničnog ciklusa (GADD45 gama); b) potencijalni onkogeni AH (pttg), c) potencijalni tumor supresorski geni (PRKAR1A), u svim tipovima dostupnih AH čovjeka.

Djelujući kao osjetljivi modulator pojedinih ključnih komponenti staničnog ciklusa indol-3-karbinol, pokazao se kao obećavajući polazni spoj za sintezu mogućih novih lijekova koji bi se u budućnosti mogli koristiti u tretmanu rano otkrivenih malignih procesa.

Predmet je podijeljen u slijedeće cjeline: Eksperimentalni modeli starenja u kvasca, oblića, vinske mušice i miša; Evolucijske teorije starenja i teorijski modeli starenja; Neurobiološki temelji sindroma preuranjenog starenja čovjeka (progerije): Werner, Hutchinson-Gilford, Down i Cockayne sindrom, ataksija teleangiektasia; Genetska klasifikacija i neuropatološka slika Alzheimerove bolesti; Neurobiološki temelji vaskularne i frontotemporalne demencije, Pickove bolesti i bolesti Lewyjevih tjelešaca; Reaktivacija mehanizama fetalne plastičnosti u Alzheimerovoj bolesti i molekularna klasifikacija tauopatija; Molekularno-biološka dijagnostika i neuropatološka slika Creutzfeldt-Jacobove bolesti i spongioformne encefalopatije čovjeka; Neurobiološki temelji bolesti motoričkog sustava povezanih s poodmaklom životnom dobi s naglaskom na Parkinsonovu bolest i amiotrofičnu lateralnu sklerozu; Skraćivanje telomera, proteini koji sudjeluju u interakcijama s telomerama i mehanizmi kontrole staničnog ciklusa povezani s telomerama; Morfološke, fiziološke i genetske promjene stanica i tkiva u tijeku starenja i utjecaj staničnog starenja na starenje tkiva; Neurodiferencijacija i upotreba živčanih matičnih stanica u liječenju degenerativnih bolesti mozga; Metode detekcije načina odumiranja živčanih stanica.

Pritom se aktiviraju određeni stanični geni, npr. gen p21 koji kontrolira progresiju staničnog ciklusa umnažanja i važan je u funkcioniranju supresije tumora.

Nurseom za otkrića vezana uz ključne regulatore staničnog ciklusa.

Također, nedostatak riboflavina uzrokuje smanjenje sinteze koenzima iz vitamina B 6 i sinteze niacina (vitamina B 3) iz triptofana, oštećenje proteina i DNA te ometanje staničnog ciklusa (zastoj u G1 fazi). [ 1,2 ]