Tako recimo italijanski filozof Đorđo Agamben (Giorgio Agamben) u ratnom raspadu Jugoslavije, kao i u haotičnim procesima rastakanja koji su zahvatili istočnoevropska društva nakon pada komunizma, ne vidi regresivne fenomene, padove u prevaziđene civilizacijske i političke forme, nekakvu vrstu prirodnog stanja, koje će ubrzo potom opet smeniti sistem mirnodopske saradnje liberalno-demokratskih nacionalnih država, već nastupanje vanrednog stanja, simptome nadolazećeg globalnog raspada događaja koji poput krvavih glasnika najavljuju novi nomos na zemlji. [ 12 ] Iz te perspektive, čitav koncept tranzicije gubi svoj smisao.

U saopštenju sa vanrednog zasedanja Svetog arhijerejskog sabora, održanog u decembru 1992. godine, oni su odbacili optužbe na račun Srba u BiH da drže u logorima 40.000 žena Muslimanki za svoje iživljavanje i silovanje. () U ime pravde Božje, na osnovu svedočenja naše sabraće arhijereja iz Bosne i Hercegovine i drugih pouzdanih svedočenja, izjavljujemo sa punom moralnom odgovornošću da takvih logora u Republici Srpskoj Bosne i Hercegovine, kao ni u Srpskim Krajinama, niti je bilo niti ima. Ali zato, što se tiče žrtava nasilja na srpskoj strani, posedujemo mnogobrojna proverena svedočenja o pojedinačnim i grupnim silovanjima i nasiljima nad ženama, čak i devojčicama.

Kakvo iskustvo i pamet, pa sportski događaj ne može proći bez uvođenja vanrednog stanja... prikaži cijeli komentar

Sta je ono bilo u UK (u vezi demokratije i ljudskih prava) za vreme nazi agresije i vanrednog stanja?

Slična ideja je bila legalizovana i Srbiji za vreme vanrednog stanja koje je bilo uvedeno posle atentata na premijera Z.

Nisu li najvažnije demokratske slobode bile ukinute ili sporadično gušene na temelju stalnog vanrednog stanja, ratne opasnosti koja je prijetila od pritajenih fašista?

Nedugo nakon toga isti su se prenamijenili i u svrhu nacionalnog vanrednog stanja kao što su prirodne nepogode iako to jako čudno zvuči s obzirom da se radi o logorima koji su u stvari masovni zatvori.

Naime, Srbija i Crna Gora je primljena u Savet Evrope za vreme vanrednog stanja koje je proglašeno posle ubistva premijera dr Zorana Đinđića (12. marta 2003) i trajalo četrdeset dva dana, a koje je po svom povodu označilo sumrak modernizacijske Srbije u momentu njenog novog svitanja, a po sebi i za sebe i u zakonodavstvu i u praksi predstavljalo svojevrsno pomračenje ljudskih prava.

Policijsko mučenje je tokom vanrednog stanja od 12. marta do 22. aprila 2003. godine imalo još teži oblik, jer nije bilo ni sudske kontrole policijskog pritvora, niti su delegacije međunarodnih vladinih i nevladinih organizacija, kao ni domaćih organizacija za zaštitu ljudskih prava imale pristupa mestima pritvora praktično do pred sam kraj vanrednog stanja.

No, pritisci izvršne vlasti na sudsku konstantno su obeležje režima odnosno vlada koje se smenjuju, i variraju samo po intenzitetu, a naročito su bili izraženi za vreme vanrednog stanja.

Patnju, u tjelesnom smislu, možemo definirati kako konstantno stanje uzbune, kao trajanje vanrednog stanja u tijelu.

Sa ove distance gledajući na odluku da se migranti smeste na Paliću za vreme vanrednog stanja, a da se zatim pohapse svi koji su i dalje bili tamo dan posle završetka vanrednog stanja čini se da je plemenita humanitarna namera da se ljudima obezbedi topliji smeštaj u vreme ekstremne hladnoće, bila samo izgovor da se sakupi velik broj migranata kako bi se lakše pohapsili.

Naslovnica toga vanrednog broja krasi zahvala svim žiteljima ovoga kraja koji su tijekom proteklih 67 godina bili uz svoj omiljeni županijski list.

Dan pošto je proglašen prestanak vanrednog stanja, policija je izvršila raciju u restoranu u 6:30 ujutru i uhapsila sve koji su i dalje bili tamo.

22. februara je proglašen prestanak vanrednog stanja i stvari su se vratile u prethodno stanje.

Oni su od smrti patrijarha napravili ne dane žalosti, nego neku vrstu vanrednog stanja u kome svaka budaletina može da izigrava moralnog policajca, a svako ko ne kaže da je patrijarh bio svetac rizikuje da bude proglašen za srpskog izdajnika.

U dijelu rukopisa pod naslovom Kovanje novca, Jovanović kaže da je po razgovoru sa ministrom Vukotićem odmah pristupio najbržem prikupljanju potrebnih podataka na osnovu kojih bismo mogli približno proračunati koliki bi procenat od iskovanog novca mogla dobiti država na ime vanrednog prihoda.

Fiziĉka osoba ne mora dostaviti potvrdu o statusu redovnog ili vanrednog studenta srodnog sveuĉilišta ili veleuĉilišta, jer ista nije sastavni dio prijave na ovaj Natjeĉaj.

Parezije piše ovak Tek kada izvršiš punu mobilizaciju svih svojih resursa i narediš napad, tek kada kuknjavu i strahove zamijeniš borbom, pa sjedneš za kompjuter, odlučan da na čitavoj neprijateljskoj teritoriji bjelinu kompjuterskog ekrana ne treba pogrešno protumačiti kao podignutu bijelu zastavu zavedeš poetiku vanrednog stanja, tek tada bude bolje. Za mene je pisanje vanredno stanje.

Jedan drugi simptom sloma vestfalskog poretka vidimo u širenju vanrednog stanja diljem sveta: sve je više ljudi koji skončavaju u nišama gde je bezakonje moguće, a postojeći režimi ih isključuju iz sistema predstavljanja i domena pravne sigurnosti.

Nije više situacija takva da je sada vanredno stanje, a onda će biti mir, sam mir, samo normalno stanje poprima neke karakteristike vanrednog stanja - ne baš permanentna trockistička revolucija, nego permanentno vanredno stanje.

U aprilu 1992. mitropolit Amfilohije je zaključio, iako se zalaže za ujedinjenje svih srpskih zemalja, da će ta šansa verovatno ponovo biti propuštena, kao što je bila propuštena i 1918. godine. Sa vanrednog zasedanja Sabora održanog 16. i 17. januara 1992. izdato je saopštenje u kome se kaže da je srpski narod već pola veka politički razdrobljen i izdeljen neprirodnim granicama koje rasecaju njegov živi organizam. Njih je isplanirala komunistička Internacionala, ostvarila neofašistička i ustaška okupacija, a utvrdila i produžila protiv volje srpskog naroda Titova komunistička diktatura preko svog izrazito antisrpskog AVNOJ-a. Zbog toga, ni Srpska pravoslavna crkva, ni srpski narod nikada nisu priznali veštačke i nelegitimne avnojevske unutrašnje granice ustanovljene, bez istorijskih ili etničkih osnova, samovoljom komunističke gerile u uslovima okupacije i građanskog rata. Kao što se vidi, državne granice koje su postojale među Srbima na južnoslovenskim prostorima bile su glavna tema vanrednog saborskog zasedanja 1992. godine.

Gotovo za sve se pozivaju vatrogasci, to je opće poznata stvar ali i mi nismo svemogući.Ima tu mnogo problema i nedostataka, objektivnih i subjektivnih.Kako u mom gradu tako i u ciloj RH vatrogasci su bili prva organizirana snaga za spasit čovika i njegova materijalna dobra.Na to treba samo nadogradnja koja je do sada izostala i pojavilo se nekoliko čimbenika (da ih tako nazovem) koji samo poduplaju sustav i usporavaju smanjenje ili eliminiranje posljedica nekog vanrednog žurnog događaja.Jedan primjer: taman kad je dežurni (u mom DVD) po dojavi na telefonu mogao vidit i broj pozivatelja i po potrebi može provjeriti dojavu ili pobliže biti u toku događanja (u razgovoru sa dojaviteljem), mogućeg djelomičnog uklanjanja posljedica i umanjenja štete a pogotovo spašavanja života ugroženog, do dolaska pripadnika vatrogasne postrojbe na mjesto događaja, to nismo u mogučnosti imati, jer ako dojava ide preko centrala ili policije ili VOC-a ili 112 mi imamo njihov broj i ne dobivamo samog dojavitelja.To je čisto gubljenje vremena i usporavanje smanjenja posljedica događaja.Mislim da će te razumit što je " pjesnik ovim htio reći ". Meni nije bitno da li će se sustav zvati Marko, Jure, Ivek,......

Mihajlo Mihajlov: Potraga za identitetom kao svetski problem; Republika, 334 - 335; jun 2004. [ 10 ] U intervjuu sa Borisom Rašetom u Feral Tribune, 10. februar 2005. [ 11 ] Na koji način se i unutar srpske demokratske opozicije nesmetano odvija uzajamno prilagođavanje neoliberalne ideologije i klasičnog patriotskog fašizma, briljantno je pokazao srpski sociolog Vladimir Marković u svom eseju Od Ljotića dva putića (Prelom I; 2001, str. 27 - 43). [ 12 ] Celokupan citat glasi: Iz te perspektive ono što se odigrava u bivšoj Jugoslaviji i, uopšte uzev, rastakanje tradicionalnih društvenih organizama u Istočnoj Evropi, mora se posmatrati ne kao povratak borbe svih protiv sviju u prirodnom stanju, koja bi predstavljala predigru novim društvenim ugovorima i novom pozicioniranju nacionalnih država; to je, naprotiv, izlazak na videlo vanrednog stanja kao permanentne strukture pravno-političkog de-pozicioniranja i pomeranja.

Postkomunizam u tom kontekstu ne predstavlja prelaz iz permanentnog vanrednog stanja u novi, demokratski suverenitet naroda, kako je verovao Đinđić, već je, upravo suprotno, promena iz lokalnog u globalno vanredno stanje.

Umesto toga postao je paradigmatična žrtva onog vanrednog stanja koje ni u jednom trenutku nije mogao prevesti u normalnost demokratskog suvereniteta naroda. [ 15 ] Vidi: Đinđić, str. 15 [ 16 ] U okviru pomenute ideologije dovršenja, Miloševićeva i Đinđićeva politička pozicija mogu se posmatrati ne kao suprotstavljene, već upravo kao komplementarne.

Za asistenta Pravnog fakulteta u Novom Sadu izabrana je 1978, a za docenta 1993, i za vanrednog profesora 2002. godine.

Prva predstavlja nalog da se nešto čini bez razmišljanja, da se naprosto dejstvuje bez odlaganja, u čemu slovenački filozof prepoznaje svojevrsnu zabranu mišljenja, prizivanje vanrednog stanja kroz realizaciju opasne parole pređimo s reči na dela ".

Za asistenta Pravnog fakulteta u Novom Sadu izabran je 1973. godine, za docenta 1980, za vanrednog profesora 1985. i za redovnog profesora 1990. godine.

Ali učenik koji je uspio da razvije latentne moći u sebi toliko, da može da upotrebljuje odjetilo koje pripada mentalnoj razini dok je još u fizičkom tijeu, ima pred sobom polje historijskog istraživanja od vanrednog interesa.