Inkubacija traje 2 - š4 dana, a prvi su znakovi bolesti obièno karakteristièni mjehuriæi (vezikule) na vanjskim spolnim organima i okolnom podruèju.

Nakon toga javljaju se karakteristične vezikule.

Osip izbija prvo na trupu u obliku nekoliko malih crvenih točkica (papula) koje se ubrzo napune tekućinom stvarajući male mjehuriće (vezikule).

Drugi organeli koji sadrže koenzim Q 10 u svojim membranama su endoplazmatski retikulum, Golgijevo tijelo, peroksisomi, lizosomi i vezikule.

Uz to je čest osjećaj žarenja, suhoća i pucanje kože između prstiju, koža između prstiju je crvena, mogu se razviti vezikule i mjehuri.

Ponekad bolesnik primijeti samo sitne vezikule na prstima i tabanima koje ne prolaze i traju mjesecima, a u ljeto se pogoršavaju.

Rane lezije su brojne vezikule (mjehurići), 2 mm u promjeru, koje se pojave na crvenoj i otečenoj oralnoj sluznici.

Vezikule imaju tanku stijenku te brzo rupturiraju (pucaju) i ostavljaju bolne okrugle erozije koje mogu krvariti.

Nove vezikule pojavljuju se kontinuirano kroz 3 - 5 dana, a zbog opsežnih lezija i boli u ustima djeca ne jedu i ne piju što može ubrzo dovesti do dehidracije i poremećaja acidobazne i elektrolitske ravnoteže.

Poštovana, prije svega herpes se ne manifestira potkožnim prištićima, već su to ' ' vodeni prištevi ' ' i na površini (vezikule), a u ovisnosti da li se radi o herpes simplex ili zoster infekciji različito izgledaju, odnosno kod simplex infekcije su i stom stadiju razvoja, a kod zostera se istovremeno nađu promjene u različitim fazama.

Bolest šake, stopala i usta je lako prepoznatljiva manifestacija enteroviroza s pojavom mjehurića u usnoj šupljini i papula (sitnih čvorića) na stopalima i šakama koje prelaze u vezikule (mjehuriće) kako bolest napreduje.

Razvoj pojedine promjene od makule do kraste obično traje dva-tri dana, a s pojavom prvih krasta izbijaju nove makule, odnosno vezikule, te se osip s glave i trupa širi i na ekstremitete.

Žene mogu osjećati peckanje u području stidnice, a uskoro se počinju stvarati vezikule (mjehurići), koji pucaju te nastaju bolne ulceracije.

Uzorak se nanese na vrh kolone u kojoj se nalaze vezikule sačinjene od netopivog, ali visoko hidratiziranog polimera kao što je dekstran, agaroza ili poliakrilamid.

Molekule veličine iste kao i vezikule izlaze iz kolone srednje, dok najmanje molekule izlaze posljednje.

Osim svrbeža se javljaju crvenilo, otekline, papule i vezikule (mjehurići), te ogrebotine i krastice od češanja.

Specifični primjeri uključuju polimerne kapsule s dva odjeljka, manje lipidne ili polimerne vezikule ugrađene u veće vezikule te manje kapsule ugrađene u međusobno isprepletena zrnca gela.

1. Klinička slika je tipična kao i tijek same bolesti. 2. Neki laboratorijski nalazi su karakteristični tako da je ukupan broj bijelih krvnih stanica smanjen, te nalazimo goleme stanice u razmazu sadržaja vezikule pod mikroskopom. 3. Dokaz specifičnih protutijela je moguć, ali ta metoda je preskupa pa se rijetko koristi. 4. Bitni su podatci o bolesniku da li je boravio u blizini osobe sa vodenim kozicama.

Vezikule koje sadrže dopaminski receptor DRD3 (zeleno) obilježene su monoklonskim protutijelom za N-kraj receptora DRD3 (MANDOP33).

Nakon pada imuniteta uslijed neke druge bolesti ili jednostavno stresa može se ponovno pojaviti u obliku herpes zostera kod kojeg se javljaju vezikule na koži uzduž određenog živca gdje se virus reaktivirao.

Na obrazima su uvijek papule i vezikule koje pucaju i nastaju kruste.

Vezikule obično više nisu vidljive, a bolest ima sliku kroničnih, bezbolnih, pruritičnih, često hiperpigmentiranih i zadebljanih područja lokaliziranih u fleksurama, te na vratu i očnim kapcima.

Vezikule se mogu razviti na koronarnom pojasu, obično na spoju s petom.

Rjeđe se vezikule pojavljuju na gubici, pogotovo na dorzalnoj površini, na usnama, jeziku i sisama, a površinske erozije mogu biti vidljive na koljenima.

Tijekom četvrte faze, mišići epididimisa, sjemenovod, sjemene vezikule i prostata reagiraju automatski.

Kako bi prenio materijal, dio organela će se iskriviti i formirati mjehurić okružen membranom (tzv. transportne vezikule).

Iz sloja zametnih stanica u cisti se stvaraju mali mjehurići, tzv. zametne vezikule, gdje se napokon razviju mnogobrojni skoleksi budućih trakavica (tzv. protoskoleksi).

Skoleksi i čitave vezikule odvajaju se zatim od stijenke ciste i talože u hidatidnoj tekućini u obliku tzv. hidatidnog pijeska u kojem su na tisuće skoleksa budućih trakavica.

U stadiju povlačenja bolesti dolazi do konačnog pada povišene temperature, do nestanka svih općih simptoma, na koži se nalaze sasušene vezikule, kraste.

One pupaju kao obložene vezikule, ali se prije stapanja sa ciljnom membranom obloga mora odvojiti da bi se membrane mogle nesmetano spojiti.