Poginuli su od onih za koje se mislilo, kako kaže vizantijski pisac: " da ni samu vest o sili koja se na njih priprema neće izdržati, nego će na sam glas svi u okean poskakati. " Poraz je otkriće poezije

Srbi žive svoj hrišćanski vizantijski život po Zakonopravilu sv. Save iz 1217. Srbi su rekli NE Hitleru i njegovoj najsnažnijoj armiji u istoriji.

Ovde se vidi veliki vizantijski uticaj da ne kažem pravoslavni jer su ipak katolici u pitanju, međutim 13. vek je u pitanju pa latinski jezik i pismo još nije preuzeo primat, ali crkveni obred jeste koji verovatno nije još bio na latinskom već na narodnom tj. staroskovenskom

Umjetnički uzori većine minijatura Miroslavljeva evanđelja potječu iz Apulije, a isto vrijedi i za nešto mlađe Hilandarsko evanđelje. [ 35 ] Mošin je čak ustvrdio da " u osamdesetim godinama XII. veka na zetsko-humskom terenu izbija moćna struja zapadnog minijatorskog stila... ". [ 36 ] Upravo Miroslavljevo evanđelje dočarava prave osobine ovog kraja, stalnu prisutnost Istoka i Zapada: "... istorijsko-umetnička analiza spomenika razlučila je u njegovoj iluminaciji dva glavna sloja, vizantijski i romanički, uz tragove različitih istočnjačkih i zapadnjačkih uticaja, i utvrdila postojanje nekoliko heterogenih uzora kojima su se poslužili minijatori rukopisa ". [ 37 ]

Vizantijski novac najčešće je kovan u Carigradu i to u: bakru, srebru i zlatu.

Početkom XI vijeka, vizantijski novac dobija novi izgled, pa se umjesto malih, debelih zlatnika, počinju praviti široki i u obliku zdjela - zlatnici (scyphati).

Isti oblik dobija i bakarni vizantijski novac.

Kada je Stefan Nemanja, utemeljitelj srednjovekovne srpske države, u jednom trenutku odlučio da se usprotivi tada izuzetno moćnoj Vizantiji, vizantijski car Manojlo I Komnen krenuo je da ga urazumi.

Na ovim prostorima se u srednjem vijeku perper pominje kao opšti naziv za vizantijski ili mletački zlatni novac:... kada je u Italiji u toku XIII stoljeća počeo kovati zlatni novac, i on je cirkulisao pod nazivom perpero.

znaci iz toga mozemo zakljuciti da je u srednjovijekovnoj bosni postojao samo srpski i hrvatski etnos???? ako je sve tako cisto i jasno, cemu se onda truditi dokazivati nesto i razvjeravati nekoga?? kada mozemo govoriti o etnosu na ovim prostorima uopste??? posto si srbin, kazi mi kada se pocinje spominjati srpski etnos?? vizantijski carevi, ni rimske pape, najbolji ondašnji poznavaoci ovdašnjih prilika ne spominju bilo koji etnos niti etnos uopste razmisli??

Ovu Uniju su u Vizantiji prihvatili samo vizantijski car i njegova najbliža svita.

npr ti kažeš da su Srbi zapravi bili Hrvati dok nisu zapali pod Vizantijski uticaj?

" Prema svakom od sedam prozora starog konaka nalazio se po jedan mali vizantijski vrt, svaki sa svojim posebno ukomponovanim ptičijim pevanjem, planiranim još PRE (istakla J.

Vizantijski car i carigradski patrijarh, koji stoluju u Nikeji, morali su se s pažnjom odnositi prema ovakvim Srpskim zahtevima.

Otvorio mu se širok vidik na celo istočno Sredozemlje i Malu Aziju, na sve ono što je stopljeno u kulturni vizantijski krug.

Tipični srpsko-vizantijski spin - poslije izvršenja barbarske genocidne agresije, masakara, progona, podiže tužbu na tužbu žrtava agresije i predlaže bezuvetna povlačenja svih tužbi, dakle da prođu bez sankcija i kazni za sva počinjena zlodjela - to je moguće samo ako imaYU svoje jateke u rvacku koji to objeručke prihvaćaYU

Onaj instantni (Vizantijski) obrazac, dat kao privremeni i redukovani model koji je zapravo trebao da bude,, starter,, mogućnost početka, koji tek treba da se implantira u jedno društvo, taj obrazac ušančen u samo dva pojma Crkva i Država, je tokom tog perioda mitoligiziran u svojim sinonimima Nacija i Vlast, drobeći tokom tog dugog vremena svoj parcijalni, instantni uzor, popunjavajući taj nikada definisan, izgrađen i usvojen prostor kulturnog imperativa novim i novim mitologemama nacije i države, ali oslobođene nikad ugrađenog komleksnog supstrata Kulture, onog koji bi garantovao kolektivnu sposobnost za odgovorno.

Kao i drugi vizantijski dokumenti su takođe omalovažavajući... o svim onim koje su oni smatrali varvarima (paganima)

Vizantijski Car Heraklije pozvao je Srbe da se nasele u Makedoniji (Sev.

Velika vojska je krenula Epirom prema Carigradu, ali je više Olimpa došlo do odlučujuće bitke u kojoj su i Manijakos i vizantijski car poginuli, a ostatak vojske se rasuo po Epiru.

Iako je prvi put pisano o epidemiji Kuge jos u 6 - tom stoljecu kada se vizantijski car Justinijan zarazio istom (i prezivio, yay for him), ona prava, strasna epidemija koja je izbrisala skoro pola populacije Europe se nije dogodila do sredine 14 - tog stoljeca, kada je zapisano da je ubijala tisucu ljudi na dan.

- Konstantin Porfirogenit, vizantijski car i istoricar, pominje da su Sloveni doselili na Balkansko poluostrvo krajem 6 i pocetkom 7. vijeka, ali zaboravlja na pomjeranje starosjedelackog stanovnistva na zapad i u planine.

Ljubav termin koji su, po jednim izvorima izmislili vizantijski studenti da bi koitirali za DŽ; po drugima, čarobna reč koju je upotrebljavala Teodora, vizantijska carica, da bi preživela do udaje, a posle udaje da bi vladala najvećim carstvom svog vremena; ostali izvori banalizuju ovaj stalan izvor prihoda pametnih žena, te ih nećemo ni spominjati.

7 Za ovaj prevod korišćeni su prevashodno neobjavljeni vizantijski nomokanonski zbornici iz raznih biblioteka, kao na primer: Manastira Svetog Jovana Bogoslova na ostrvu Patmosu (Patm. 205, f. 251 α 256 α); manastira Kutlumuša na Svetoj Gori (Athos Kutlumus 42, f. 320 β 324 α); manastira Velike Lavre na Svetoj Gori (Athos Laurae 93, f. 251 α 255 α); manastira Svete Ekatarine na Sinaju (Sinait. 1795, f. 60 β 65 β, gde je samo Damaskinov deo, bez teksta iz spisa Georgija Monaha).

Naravno i sami vizantijski hronicari ponekad daju takav podatak

Ako ti se u Aktima splitskih sabora javlja Tomislav - sto je provrazredan istorijski dogadjaj - osnjivanje arhiepskopije; 2. ako ti se u istorijskom delu koje se bavi DRUGIM narodom, usput nabaci, da je hrvatski vladar potukao Bugare; 3. ako ti drugi fragment pokazuje da je potukao i Ugre; 4. ako ti sledeci fragment datira neki dogadjaj prema vladavini tog istog kralja - Tomislava (Toma); 5. ako ti drugi vizantijski pisci pominju da su Hrvati nameravali da udare na Bugare 927. godine posle smrti Simeona, - onda nije u pitanju neki beznacajni vladar, vec licnost koja je ostavila traga.

Nakon unakrsnog ispitivanja svedok je potvrdio da su kneževine koje su bile na današnjim teritorijama Hrvatske, BiH i Crne Gore vizantijski istoričari smatrali srpskim, a njihovo stanovništvo Srbima

Profesor Janković objašnjava i da su pečat, verovatno, sačinili vizantijski zlatari iz Atine, Soluna ili Carigrada, što svedoči o političkim vezama Srbije sa Carstvom, koje su bile važne zbog sukoba s Bugarima.

Po zvaničnim srpskih istoričarima, ovo delo Konstantina Porfirogenita označava početak srpske istorije, što je u najmanju ruku nepotpuno i nedokazano, jer vizantijski car nije pisao ovu knjigu kao istoriju, već kao uputstvo svom sinu i nasledniku Romanu kako da vlada vizantijskim carstvom i narodima koji u njemu žive, pa i Srbima.....

Vizantijski istoričar (hronograf) Jovan Zonara iz prve polovine 12. veka napisao je životopis rimskog cara Trajana, gde on Dačane naziva Srbima