I Gavran, stvorenje žalno, sedi stalno, sedi stalno, krila mu se oko Paladiskog kipa sviše, oči su mu zlokob prava ko zloduha koji spava, svetiljka ga obasjava i sen mu po podu piše, duša mi se od te senke što se njišuć podom piše,

I Gavran, stvorenje žalno, sedi stalno, sedi stalno, krila mu se oko bledog Paladinog kipa sviše, odmah iznad vrata mojih odaja... oči su mu zlokob prava, ko zloduha koji spava...

"I gavran, stvorenje žalno, sjedi stalno, sjedi stalno, krila mu se oko blijedog Paladinog kipa sviše, oči su mu zlokob prava, kao demona koji spava, svjetiljka ga obasjava i sjena mu po podu piše.