tȋp m <N mn típovi>

DEFINICIJA

1. osnovni oblik koji je zajednički nekoj grupi predmeta i pojava po kojem se razlikuju od drugih; obrazac, uzorak, model [tip gradnje kuće; kuća primorskog tipa]
2. a. onaj koji se odlikuje bitnim svojstvima unutar iste vrste; izraziti predstavnik određene vrste ili sloja ljudi b. knjiž. uopćen lik koji sadrži neka bitna obilježja određenoga čovjeka [česti Ujevićevski tip]
3. biol. podvrsta u svrstavanju organizama, živih bića; subspecies
4. pren. pejor. a. prepredenjak b. sumnjiv čovjek; tipus

SINTAGMA

dinarski tip 1. onaj koji je tipičan za Dinaride 2. onaj koji izgleda poput ljudi s planina (visok, jak, koščat); gorštak;
mediteranski tip onaj koji se ponaša sukladno predodžbi o tipičnom stanovniku Mediterana, otvoren i naglašeno emocionalan;
sportski tip onaj koji držanjem i vanjštinom, posebno tjelesnom građom (mišićavost, vitkost, spretnost i sl.) ima odlike sportaša

ETIMOLOGIJA

grč. týpos: lik, slika; trag, otisak; typikós: dojmljiv; primjeren

PRIMJERI U REČENICAMA