Svaka mu čast što se bori tamo za srpski narod, ali ne može ni on, niti jedna partija, a najmanje vladajuća, biti ona koja će patrijarha da štiti i koja će njime da manipuliše. Ipak, najveću pažnju, odobravanje i negodovanje, izazvali su napadi vladike Atanasija Jevtića na predsednika Srbije Slobodana Miloševića. Milošević je osion, opak čovek.

I ovako je poraz. Ipak, vladiku Atanasija najviše je pogađala činjenica da su avnojevske granice ostale nepromenjene i da je već tada moglo da se nasluti da od Velike Srbije neće biti ništa. Mi ne znamo šta se s nama dešava.

Šta bi hteli, u epruvetu da me stave? Intervju vladike Atanasija Jevtića izazvao je brojne reakcije i komentare.

Vojislav Koštunica, budući predsednik Jugoslavije, nazvao je govor vladike Atanasija potresno poštenim kazivanjem. Ništa se tim reči ma ne može ni dodati ni oduzeti, ni prigovoriti, ni odgovoriti, smatrao je gospodin Koštunica. Za Antonija Isakovića sve to nije priliči lo jednom hrišćanskom i pravoslavnom veledostojniku. Jovan Rašković, pak, bio je mišljenja da nema ničeg lošeg u priči o političkom zlu: tiraniji, despotiji i diktaturi, ali da je vladika to trebalo da uradi sa više finese, a manje agresije, više mere, a manje ekskluzivnosti Jovan Rašković je od vladike Atanasija očekivao mnogo više blagosti i mudrosti. Čini mi se da je ulaskom u studio mogao ostaviti negde pred vratima svoj temperament, zaključio je Jovan Rašković.

To je, naime, čovek koji pokušava da zloupotrebi svoju crkvenu funkciju u političke svrhe i to čini služeći izdajnicima srpskog naroda. Sve to, ipak, dolazi od čoveka koji je nedavno držao govor na sahrani jednog beogradskog kriminalca, a koji je, navodno, poginuo kao komandant izvesne Srpske garde, pa nisam iznenađen, rekao je Vojislav Šešelj. Okivao ga je u zvezde i time, pored ostalog, dokazao da je nedostojan crkvene funkcije koju obavlja. Ipak, komentar biser dao je Momo Kapor, kolega vladike Atanasija po peru i čovek koji se tih godina predstavljao kao četnik početnik i veliki dušebrižnik srpskog naroda: Ne znam ništa o tome.

Odgovarajući na pitanje da li će na svetom Svetom arhijerejskom Saboru SPC biti reči o istupanjima mitropolita Amfilohija i vladike Atanasija na mitingu u Beogradu povodom neprihvatanja briselskog sporazuma patrijarh Irinej je naveo da će na Saboru sigurno biti reči o tome, ali ne u velikom obimu. Lično ostajem pri stavu da je to njihovo mišljenje iza koga ne stoji ni SPC, ni crkvena tela, rekao je Irinej.

Neka nas i bombarduju, ali ne možemo potpisati presudu i nećemo prihvatiti karte Kontakt grupe koje predstavljaju novo sakaćenje srpskog naroda. Međutim, sve se izdešavalo suprotno željama i zahtevima vladike Atanasija Jevtića.

Naravno, osim one da napokon i Srbima skine s vrata čoveka kome su tokom 80 - ih godina upravo neki budući episkopi, u saradnji sa bivšim komunistima, utabavali stazu kojom će on povesti srpski narod u poraz i propast. I pored ove zadivljujuće spremnosti na žrtvovanje, iz ratova su svi episkopi izašli i živi i zdravi. (Izuzev nepažljivog vladike Atanasija Jevtića koji je pao sa visine i povredio vrat).

Dešavanja u BiH početkom 1993. godine, rušenje džamija, pljačke, izgoni i pokolj Muslimana, bili su povod za sukobe između vladike Atanasija Jevtića i onih sa kojima su se on i još neki značajni ljudi iz SPC tokom 80 - ih upustili u jeftinu dnevnopolitičku avanturu, kako je to rekao mitropolit Jovan.

Dobrica Ćosić, tadašnji predsednik SR Jugoslavije, koji je još 1991. godine sam predložio planska preseljenja i razmenu stanovništva, objasnivši da je to najteže, najbolnije, ali je i to bolje od života u mržnji i međusobnom ubijanju, valjda nezadovoljan načinom na koji su neki shvatili ovu njegovu ideju, posebno onaj deo o bolnosti, tražio je od vladike Atanasija Jevtića da mu razjasni šta to Srbi rade tamo u Hercegovini (konkretno Trebinju).

Protestujući što Vučurević prihvata pakete humanitarne pomoći od adventista, vladika Atanasije Jevtić ga je upitao: Ako izigravate demokratu onda vas pitam zašto ste uopšte progonili muslimane i rimokatolike iz Trebinja i ostale Hercegovine, jer i to su nekada bili Srbi možda bolji od ovih unesrećenika kojima sada dozlaboga humani američki adventisti kupuju veru za večeru Šampanjac se točio kada su proterivani Muslimani Sledeća žrtva vladike Atanasija Jevtića bio je opet jedan od njegovih nekadašnjih istomišljenika i kolega po peru Vuk Drašković.

Našli su jednog, drugog, trećeg, Draškovića i ne znam još koga kao varijante. U svom odgovoru koji je bio nešto finiji od odgovora Dobrice Ćosića, Vuk Drašković je pismo vladike Atanasija nazvao koncentratom svih dosadašnjih optužbi i smicalica protiv njega od strane režimske propagande. Jedino Vam je promaklo da kažete da sam agent CIA i da imam vilu na Ženevskom jezeru, primetio je Vuk Drašković. Objašnjavajući zašto je prihvatio Vens-Ovenov plan, Vuk Drašković je napisao: Taj plan je, koliko-toliko, sprečavao legalizaciju etničkog čišćenja i bio solidna osnova za neke nove, ljudske, prilaze i mostove.

Neposredno prije glasovanja, vijećnici koalicije SDP-HNS-DSU Atanasija Babović, Ljiljana Klarin i Damir Berković napustili su konstituirajuću sjednicu.

Poslije smrti vladike Atanasija na crkvenom saboru 1713. godine Eparhija je podijeljena na dvije eparhije, karlovačko-senjsko-primorsku i kostajničko-zrinopoljsku.

Odnos Atanasija Razina prema svom idolu, " trećem ocu ", može se donekle sagledati preko drevnog načina slikanja i poštovanja ikone.

Opsenica, Razinov školski drug i administrativni moćnik u njihovoj nekadašnjoj otadžbini, onaj koji je " starog " Atanasija, između ostalog, onemogućavao u građenju, odjednom, posle bečkog sašaptavanja-ugovora, postaje, davanjem novca, saučesnik u stvaranju kompanije AVS Engineering Pharmaceuticals.

Na taj način, u temelj poslovnog hrama Atanasija Razina biva uzidana žrtva koja se zove promena, ili izdaja nacionalnog identiteta.

Za srpskopravoslavnog episkopa Atanasija Jevtića također nema dvojbe odakle su žene u koloni (on je u njoj uspio vidjeti i djecu) i kamo ih vode, jer u djelu »Velikomučenički Jasenovac poslije Jasenovca« (Univerzitetski obrazovni pravoslavni bogoslovni Hilandarski fond, Beograd; Valjevo, 1995) na str. 102. objavljuje istu fotografiju s tvrdnjom: »Odvođenje srpskih žena i djece iz Bosne u logor Jasenovac.«

Na krušedolski sabor sa vladikom Atanasijem iz Eparhije još su bili delegirani prota Kuzman, sveštenik Damjan i gomirski jeromonah Danilo Ljubotina, koji će kasnije naslediti vladiku Atanasija na vladičanskoj katedri.

Sada za mitropolita Atanasija počinju teški dani.

Patrijarh Arsenije zauzima se za vladiku Atanasija ali ne uspijeva.

Kada je godine 1695. god. car ponovo potvrdio ranije date privilegije kao i listu arhijereja, Atanasija nema na spisku.

Biskup Glavinić zahtijeva od Atanasija da napusti Liku.

Episkop Artemije, i pored brojnih bratskih sugestija sabraće Arhijereja (posebno kroz više pisama i tokom više godina od Mitropolita Amfilohija i Episkopa Atanasija), nije hteo da spreči aktivnosti Protosinđela Simeona u pogledu stvaranja nemira među klirom i zabunom među narodom na Kosovu i Metohiji i šire, što je konstatovao i SASabor u maju 2006. g.

Sveti Arhijerejski Sinod SPC je u toku rata više puta intervenisao za mitropolita Petra i episkopa Savu, ali bez uspeha (O tome videti u knjizi episkopa Atanasija " Srpska Crkva u Drugom svetskom ratu ").

Nepoznati priređivači Spomenice podvlače zagonetnost uzroka munjevitog multinacionalnog poslovno-finansijskog uspeha Atanasija Razina i nesaznatljivost onih činjenica koje su jednog talentovanog arhitektu, koji ne uspeva ništa da sagradi u svojoj zemlji, preobratile u " gospodina od 2/o ", s imetkom od kojeg bi mogla da žive pokolenja.

Preko lika Atanasija Svilara alias Razina, alias..., koji je pokušao da prerušavanjem promeni sve svoje identitete i na taj način izgubio svaki, prikazan je privid mogućnosti otuđenja od sopstvene prirode, prirode uopšte, od kosmički zadatog poretka.

Na primer, u Predelu slikanom čajem najupečatljiviji kritičko-ironični stav predstavlja specifično bezlični odnos naratora prema delanju i " poduhvatima " Atanasija Razina, kao i paradoksalni obrt gde đavo postaje, budući ugrožen za svoj opstanak od čoveka, spasilac čovečanstva (neki italijanski kritičari definišu ovaj roman kao postmodernističku reinterpretaciju faustovskog mita).

Centralnu (a) ekološku priču u žitiju Atanasija Razina čini povest o tri sestre - Olgi, Azri i Ceciliji.

Prve kršćanske hagiografske legende pojavljuju se već na prijelazu u srednji vijek (Djela Apostolska, Djela Mučenika, svetačke biografije Atanasija, Jeronima, Grgura iz Toursa).