S jedne strane imate CNT koji okuplja pred revoluciju gotovo 2 000 000 radnika za koje se pouzdano zna da nisu svi anarhisti i koji predstavljaju reformatorsko krilo u revolucionarnom anarhističkom pokretu, a s druge strane FAI koji broji oko 50 000 članova i koji čine dokazani anarhisti/ce te predstavlja korektivni mehanizam unutar i izvan CNT-a.

Što u onim slučajevima kada je FAI bio upravo mjesto na kojem se odlučivalo o politici sindikata te su odluke zapravo prenesene članovima CNT-a?

Po izjavi CNT-a, zemlja, oruđe za obradu zemlje, stoka i konji koje su konfiscirali desničari, vraćeni su vlasnicima.

U nekim selima su farme bile lišene sjemena za sijanje, dok je 600 članova CNT-a uhapšeno.

' Upravo sam razgovarala s predsjednikom ' CNT-a Mustafom Abdeldžalilom ' koji mi je rekao da NTC kontrolira 80 posto Tripolija ', rekla je u Bruxellesu.

Da bismo pokušali razumjeti kako se to dogodilo, nužno je osvrnuti se na ulogu Komunističke partije i rukovodstva CNT-a.

(2) Angel Pestana zapravo je pripadao reformističkom krilu CNT (Confederaciόn Nacional de Trabajo, najveća i povijesno najznačajnija anarhosindikalistička organizacija na svijetu), te bi danas vjerojatno bio član CGT (reformistička organizacija nastala odcjepljenjem od CNT-a, više nalikuje klasičnom sindikatu) - np.

Na nesreću, revolucija nije bila potpuna, vođe CNT-a su je zaustavile.

Durrutijevi prijatelji (Los Amigos de Durruti) - Opozicijska grupa unutar CNT-a, FAI-a i FIJL-a, osnovana početkom 1937. godine.

Protivili su se ulasku CNT-a u vladu i zagovarali su kompletnu socijalnu revoluciju kao jedini način da se pobjedi Franco.

Apeli Mariana Vasqueza, tajnika Nacionalnog odbora CNT-a, i Garcíe Olivera, anarhističkog ministra pravde, nisu uspjeli smiriti radnike.

Ukupan rezultat je bio zbunjenost, demoraliziranost i odobravanje od CNT-a.

Cilj CNT-a je bio, dakle integralna emancipacija radničke klase putem eksproprijacije vlasničkih klasa i preuzimanja proizvodnje u vlastite ruke. [ 2 ] Direktna akcija je ovdje značila direktnu projekciju impulsa i organizirane volje same društvene baze, odbijanje autoritarnih i elitističkih principa organizacije, vođa i vođenih.

Ali je sve to dovelo libertere u zaista inferiornu poziciju u odnosu na sferu vlasti, kao i do otvorenih diverzija te iste vlasti protiv CNT-a i anarhizma (3. Maj u Barceloni, napadi na kolektive u Aragonu, zatvaranja i ubijanja aktivista CNT, itd.).

Pa ipak je, na kraju, politički utjecaj CNT-a (s dva milijuna članova i jednom trećinom boraca Republikanske vojske, sa ekonomskom snagom u samoupravnoj industriji i agrarnim kolektivima u središtu zemlje) reduciran na minimum, što je praćeno militarizacijom industrije i paktom CNT-UGT, u kome je teško prepoznati bilo što od konfederalnog duha koji je prethodio građanskom ratu.

Anarhističke milicije su se spremale napustiti frontu i krenuti za Barcelonu, ali umjesto toga, neki iz vodstva CNT-a, koji su dobili pozicije u vladi, pokušali su zaustaviti borce i pronaći kompromis.

Treće, struktura CNT-a kao radničkog sindikata znatno se razlikovala od strukture UGT-a.

UGT je imao plaćene birokrate koji su zapravo sami određivali politiku sindikata, po smjernicama socijalističke stranke, dok je struktura CNT-a bila uređena od dolje prema gore.

Vijeće se sastajalo svake noći, a činila su ga tri predstavnika UGT-a, CNT-a i Esquerre, dvojica iz FAI-a, i po jedan predstavnik komunista (PSUC-a), Katalonske akcije, POUM-a i vinogradara (rabassaira).

CGT, jedan od većih alternativnih sindikata (anarho-sindikalisti nastali šizmom od CNT-a), štrajk ocjenjuje kao uspjeh i ističu većinski odaziv u automobilskoj industriji (Volkswagen, Opel, Ford, Nissan, Seat, itd.), kemijskoj (Michelin i Repsol) kao i medijima komunikacije (Telemadrid, Canal Sur, TV3, TVE i RNE).

Jedan od najvažnijih je taj što organizaciju CNT-a u Sevilli vode radnici, dok je broj studenata i mladih ljudi relativno malen.

Ti prijedlozi izgleda dolaze od strane CGT-a, te su naišli na poneke reakcije od strane nekoliko članova CNT-a, kako ovi članci pokazuju.

Sekcije Socijalističke partije su ipak otišle iznad programa Narodnog fronta i mnogi njeni članovi u UGT-u se se opet udružili s drugovima iz CNT-a u borbi protiv pasivnosti vlade.

Godina 2010. označava stoljeće postojanja CNT-a (Nacionalne konfederacije rada).

Nažalost moram reći kako se u CNT-u odluke često donose na bazi osobnog utjecaja ili od strane sitnih grupica na strateškim pozicijama moći. (Vratit ćemo se na ovo pitanje.) Za sada, jednostavno naznačimo kako formalne strukture CNT-a podržavaju participaciju svih njegovih članova.

Velika snaga CNT-a je njegova autonomija od institucija vlasti.

U sva tri slučaja, radnici su pobijedili i u svakom od njih stvorena je nova sekcija CNT-a.

Kako protumačiti ponašanje nekih od vođa CNT-a tijekom Antifašističkog komiteta milicija u Kataloniji koji su u jednom trenutku, suprotno svemu što anarhizam govori, ušli u vladu Katalonije (Generalidad) pa čak i u vladu na nacionalnoj razini?

Ili razlici u djelovanju lokalnog CNT-a u Barceloni i egzekutive u Valenciji tijekom Majskih dana 1937.?

Sljedeće godine su se radnici iz CNT-a udružili s radnicima iz UGT-a i zajednički su digli pobunu u regiji Asturiji.