Kralj Deziderije (757 774) udajom svoje kćeri za Karla Velikoga dovodi Langobardsko Kraljevstvo na vrhunac moći.

Poznati franjevci su: fra Marin i fra Adam iz Kotora (blaženici u Martirologiju Reda), fra Grgur (poslanik pape Nikole IV. kod raškog kralja Uroša), fra Vito (graditelj zadužbine Nemanjića Visoki Dečani) i kipar fra Deziderije (majstor mramornog bas-reliefa u crkvi sv. Duha: Bogorodica sa sv. Franjom i sv. Bernardinom Sijenskim).

Iste godine Deziderije udružuje svoje i kraljevstvo svog sina Aldechisa.

Vojvodu Beneventa Alboina i vojvoda Spoleta Liutpranda papa je međutim nagovorio na približavanje Francima i odstupanje od langobardske kraljevine, te su oni tako ušli pod zaštitu franačkog kralja Pipina [ 1 ]. 758. godine se beneventski vojvoda Liutprand (vojvoda), nakon stjecanja punoljetnosti buni i biva poražen, te njegovo vojvodstvo Deziderije dodjeljuje Arechisu II. iste godine poražava i Alboina, preuzimajući i njegovo vojvodstvo.

Deziderije otima svećenika iz samostana sv. Vida na Eskvilinu. 31. srpnja 768. ga na brzinu proglašava papom.

Aistulf umire 757. i iste godine prijestolje zauzima posljednji langobardski kralj Deziderije.

U to vrijeme, Aistulfov prethodnik Ratchis napustio je svoje samostansko utočište Montecassino o pokušao oteti kraljevstvo, ali je Deziderije njegovu pobunu uz potporu pape Stjepana II. brzo ugušio.

Na svojoj krunidbi, Deziderije je u zamjenu za papino priznanje obećao vratiti Svetoj Stolici mnoge otete gradove.

Nakon samo nekoliko vraćenih gradova, Deziderije je odustao od obećanja prethodnom papi.

Deziderije (umro oko 786.) (također Daufer, Dauferius, u francuskom Didier) bio je posljednji kralj Langobardskog kraljevstva.

Deziderije je naime, iskorištavajući sporove između vojne aristokracije u Papinskoj državi i svećenstva, nametnuo u Rimu svoga kandidata za papu Stjepana III.

Izložba je održana u Gradskom Muzeju kompleksu samostana Benediktinki koji je utemeljio Deziderije, jedan od posljednjih langobardskih kraljeva i njegova supruga Ansa, porijeklom iz Brescie.

Nadalje, Gerberga, udovica brata Karla Velikog Karlomana zatražila je Deziderijevu zaštitu nakon smrti svog supruga 771. Vjerojatno kao odgovor na Karlovu uvredu odbijanjem njegove kćeri, Deziderije priznaje Gerbergine sinove kao zakonite nasljednike i okreće se protiv pape Adrijana zbog njegovog odbijanja njihove krunidbe.

Langobardski kralj Deziderije, kao i njegov prethodnik Aistulf, je ponovno zatvorio prolaz kroz tjesnac Suze kojeg su Franci opet zaobišli i on se također zatvorio u utvrdu Paviju, koju su Franci opsjednuli u rujnu 773. godine.

Deziderije se, iako pod opsadom, predao tek poslije deset mjeseci i Karlo se proglasio kraljem Langobarda.

Opsada Ticina trajala je do lipnja 774. kada je u zamjenu za živote svojih vojnika i podanika Deziderije otvorio vrata grada.