Po toj logici čak i Hezbolah sa svojim fundamentalizmom i anti ateizmom može biti prihvatljiv kao saveznik sa aspekta svetske levice. prikaži cijeli komentar

- netreba nam sanader, ali mi mije jasno kako se toliko naivčina upeca NA PATKU O SANADEROVU POVRATKU, kažem patku zato što nikada nisam čuo od njega da se vraća, pa mi nije jasno dali u Hrvatskoj ima toliko puno glupih ljudi ili je po srijedi veliki broj simpatizera KPJ tj. današnjeg sdp-a dakle ljudi punih mržnje i svega onoga čime su " filovani " u bivšoj državi - vrlo je providno to što rade soroševa služinčad tzv. medijski radnici u svim medijima, jer evo baš jutros gledam na vijestima tzv. hrt-a kako se trebaju pisati grafiti sa kojima bi se ismijavali Hrvatski političari tj. hrvatske institucije pa mi nije jasno kakova je to tzv. nacionalna televizija koja poziva na puč i revoluciju i dali su stvarno jugonostalgičari toliko ovladali medijima i dali su stvarno u stanju izazvati bunt, revoluciju u kojoj bi mogle i glave letjeti kao u grčkoj i kome je to u interesu, osobno vjerujem da partija stoji iza svega - ako je itko protiv ljevice tj. levice u našo Hrvatskoj onda sam to ja, ali jedva čekam smjenu vlasti da glupi narod vidi što će dobiti sa dolaskom jugosa milovanovića, pusića, šešelja, puhovskih, stankovića, latina, šoškočanina, ražnatovića, opačića, kaina, abela itd., itd.,

Na izborima 2000. našao se na listi Jugoslovenske levice, stranke Miloševićeve supruge Mirjane Marković, ali je vratio mandat i nakon promjene režima otišao u Milano.

Mira Marković S jedne strane je lopov, vlasnik monopola na bahatost, brutalnost i primitivizam i nekadašnji visoki oficir Jugoslovenske levice (Jul), zloglasne partije Mire Marković, supruge bivšeg predsjednika Savezne Republike Jugoslavije (SRJ) Slobodana Miloševića.

A najnoviji je poziv (12. juna) prinudnog upravnika Italije predsednika tehničke vlade vođama desnice, levice i centra na brifing, gde im je rekao: Ako mi ne obezbedite potpunu podršku u parlamentu, nego pričate jedno, a radite drugo, moja vlada će podneti ostavku i svima će u Italiji i svetu biti jasno ko je krivac za potpunu propast zemlje.

Tako je političko-ekonomska borba na nevidljiv, skriven način, pretvorena u pseudo-psihoanalitičku dramu subjekta nesposobnog da se suoči sa svojim unutrašnjim traumama... (Žižek, 2001 b) 10. Opširniji i duhovit kritički prikaz akademske levice dat je u knjizi R.

Problem je samo što to treće nije postojalo, pa je upravo stopga Lenjin decenijama, za deo komunističke levice koja je razlikovala lenjinizam i staljinizam, imao funkciju tog (izgubljenog) trećeg.

Karakteristično je da desničarska većina, čak i kada je u pitanju poslanik sa levice, uvek glasa tako da ga spase.

Od tog broja, 77 je sa desnice, a 11 sa levice.

U ovoj godini se trend naglo menja: pod istragom su trojica novih parlamentaraca, od kojih su dvojica sa levice.

Demonstracije su organizovane u više od 130 francuskih gradova i ispred francuskih ambasada u nekoliko zemalja Evropske unije na poziv desetina udruženja i organizacija za odbranu ljudskih prava i uz podršku sindikata i opozicionih partija, posebno levice i ekologa.

Kroz vatrena krštenja kali se nova ideologija srpskog naroda, koja ujedinjuje najbolje vrline levice i desnice

Dosadašnjim prikazom ilustrovana je, po Žižeku, tužna slika stanja savremene levice, njen potpuni poraz i povlačenje pred trijumfom globalnog kapitalizma.

U tom pogledu, stanje levice je, kako je prikazano, gotovo beznadežno.

Ono se može jedino uporediti sa stanjem potpune kapitulacije levice 1914. godine kada je san o proleterskom internacionalizmu opovrgnut stvarnošću sveopšteg rata: Udar 1914. godine je bio potpuna katastrofa u kojoj nestaje čitav jedan svet, ne samo onaj idiličnog buržoaskog progresivizma, vere u progres, već takođe i socijalističkog pokreta.. (Žižek, 2002: 552).

Dakle, današnje stanje levice, nakon diskreditacije i urušavanja komunizma, slično je slomu 1914. godine.

Stoga je, polazeći od ove analogije, Lenjinovo iskustvo, po Žižekovom mišljenju, za nas dragoceno, te potraga za izlazom iz krize levice mora početi pozivom na povratak Lenjinu.

Mitrović je bio i poslanik Jugoslovenske levice u Saveznoj skupštini.

Nova slovačka vlada želi da ukloni spomenik slovenskom kralju Svatopluku, vladaru Velike Moravske u IX veku koga je prethodna vladajuća koalicija levice i nacionalista počela da svojata kao kralja nekakvih " staro Slovaka ".

Liberalizam, u tom kontekstu, nudi sebe kao treći put, tačnije, kao jedino rešenje za sukob između levice i desnice, potvrđujući svoj autentični, antitotalitarni karakter ne samo danas, već i retroaktivno, jer se, kao posttotalitarni fenomen, postavlja jednako nevino kako u pogledu komunističke tako i u pogledu fašističke prošlosti.

Upravo je socijaldemokratski Treći put za Žižeka primer odustajanja od bilo kakve radikalne društvene promene i pokazatelj potpune političke kapitulacije Levice, njeno konačno pomirenje sa ostvarenjem globalnog kapitalizma sa ljudskim likom.

Pored toga, ideologija trećeg puta dodatno homogenizuje liberalno-demokratsko političko polje jer svojim odustajanjem od strategije klasične levice prepušta radništvo i antikapitalističku retoriku novoj populističkoj desnici koja, kao element pretnje, osnažuje liberalno-demokratski konsenzus: Populistička desnica teži da zauzme teren koji je napušten od strane levice kao jedina ' ozbiljna ' politička snaga koja još koristi anti-kapitalističku retoriku, mada često presvučenu nacionalističkim, rasističkim, religijskim omotačem....

Čitav ovaj postideološki zaplet vodi, po Žižeku, homogenizaciji demokratskog polja i eliminaciji radikalne levice kao istinskog protivnika liberalnog kapitalizma (8).

Ako se složimo sa ovom Žižekovom političko-fenomenološkom analizom uspeha desnog populizma, njegovim opisom lukavstva (liberalnog) uma i prokapitalističkog opredeljenja politike trećeg puta, ostaje otvoreno pitanje ključnog, nedostajućeg, ali podrazumevanog aktera čitave priče radikalne levice.

Naime, već sama identifikacija radikalne levice označavala bi postojanje pukotine u liberalno-demokratskom konsenzusu, osnov za nadu da alternativa, uprkos svemu, (pa i Žižekovim tvrdnjama), ipak postoji.

Za razliku od pomodne, posmoderne levice, praktičari i ideolozi trećeg puta bar zaslužuju pohvalu za otvoreno i pošteno prihvatanje globalnog kapitalizma, dok se akademski radikalizam u krajnjoj liniji svodi na prazan gest koji nikoga ne obavezuje i ništa ne određuje (vid.

Na osnovu navedenog Žižekovog stava može se pomisliti da je problem akademske levice, u krajnjoj liniji, njena korumpiranost ugodnim materijalnim statusom, ali ovaj zaključak bi bio suviše preuranjen i pojednostavljen.

Ali, nezavisno od rekonstrukcije istorije levice, Žižekova polazna teza o postojećem postpolitičkom konsenzusu o globalnom kapitalizmu i liberalnoj demokratiji biva potvrđena time što se ni na praktično-političkoj, ni na teorijskoj sceni ne identifikuju radikalno disonantni glasovi koji taj konsenzus dovode u pitanje.

Otprilike u isto vreme (25. oktobra) pripadnici ekstremne levice ubili su premijera Grenade, a onda se iskrcalo oko 1.900 američkih vojnika, na zahtev Organizacije država istočnih Kariba.

Feniksante, ja sam po tebi zaluđen i fanatik jer iz dna duše mrzim ustaše, šetnike i ostalu fašističku bagru, a ti si kao levičar koji pokušava da uzme u zaštitu svu braću hrvate pa makar oni bili i ustaški koljači.Mislim da vam je Thomas-sankara fino objasnio o čemu se radi.Ne vidim što vas žulja širenje istine o Jasenovcu u Boliviji To je sasvim na mestu jer taj narod treba da zna ko su im komšije i šta se od njih može očekivati.Tačno je da svi emigranti u J. Americi nisu ustaše ili ustaškog porekla, ali je to onaj najekstremni deo koji se i tamo eksponira i širi svoje fašističke ideje pa se prirodno sukobljava sa narastajućim talasom levice u J. Americi. prikaži cijeli komentar