Sve su to zavetne reči Sina Božijeg.

A Bog je Otac samo onih ljudi koji veruju u Sina Božijeg i u sinovstvo. Koji se god odriče Sina, taj ni Oca nema, a ko priznaje Sina, taj ima i Oca (I Jn. 2, 23). Dakle, svi su ljudi stvorenja Božija i potencijalno sinovi Božiji. Ova razlika između hrišćana i nehrišćana, tj. između rođenih i stvorenih, mora se naročito isticati u naše vreme vulgarne propagande da su sve vere jednake, snižujući planinu u doline, a ne dižući doline u visinu planine, zaključuje vladika Nikolaj Velimirović.

Pisao je: " Zamišljam toržestvenost i veličinu ovih trenutaka kada, stojeći licem u lice pred večnom, savršenom i nepromenjivom pravdom Oca Nebeskog, Koji kara greh, prinosim u ime svih i za sve jednu bezmernu, svepravednu umilostivljujuću Žrtvu Hrista Sina Božijeg, Koja jedina može da prikloni Boga Oca na milost i iskupi sav svet od pravednog prokletstva i da svima vernima izmoli oproštaj grehova i blagoslov " [ 12 ].

Oni, zajedno sa svetim Apostolima i svima Svetima, ispovedaju jednog i istog Hrista, Sina Božijeg, Jedinorodnog, od Oca rođenog pre svih vekova, a od Duha Svetog i Presvete Deve u vremenu.

Poklanjam se iz počasti, a ne iz obožavanja, božanstvenim i časnim Ikonama: Samoga Hrista, radi nas Ovaploćenoga pa stoga i opisivoga Sina Božijeg; Prečiste Bogomatere i svih Svetih - prenoseći na Prvolikove čast njima ukazivanu.

Neće li možda ta pravda biti ista ona judejsko-prvosveštenička i pilatovska, kupljena za trideset srebrenika, koja je raspela Sina Božijeg na krstu?

Obična, ali vjerna i potpuno predana djevojka, predana Božijem planu da rodi Sina Božijeg _ Isusa.

Radio je naporno da povede mlade na pravi put. To pokazuju i brojni autobusi i ljudi koje svakodnevno dolaze u Kruševu, na Gumenje... da se poklonu momku u kojeg su prepoznali sina Božijeg.

Jer je Krst Hristov, a ne Biblija, znak Sina Božijeg koji se pokazao javno (na Golgoti), i koji će se opet pokazati na Nebu - kao Znak Sina Božijeg, kada bude došao u svoj slavi svojoj sa svetim anđelima svojim (Mt. 24.30).

Dva dela prosfore govore o dvema prirodama Sina Božijeg, ljudskoj i božanskoj.

Svako ko se trudi da uđe na svadbu Sina Božijeg a nema čiste i svetle haljine, koje se dobijaju pokajanjem, nego ide pravo u svojoj odeći, u svome starom stanju grešnosti i samoobmane, izbacuje se napolje, u tamu najcrnju u demonsku prelest.

Međutim, drevni i savremeni racionalisti su samu suštinu hrišćanstva - ovaploćenje Sina Božijeg i iskupljenje grešnog ljudskog roda, ta nesvakidašnja istorijska pojava koja večno ishodi iz niza običih istorijskih pojava - sveli na nivo mita.

Ako nema djavola, onda nema krišćanstva, onda dolazak Sina Božijeg u svet ne bi ni bio potreban.

3. Felps otkriva da je u nedelju uveče, 17 septembra 2001. u televizijskom programu 60 minuta CBS-a, naslovljenom Proviđenje uzdignutog Sina Božijeg, otkriveno da su neki bliski saradnici predsednika Buša iznenada i bez ikakvog vidljivog razloga prodali svoj udeo akcija u vazdušnom saobraćaju samo nekoliko dana pre terorističkog napada.

Takođe, imali su zadatak da pripreme put i nagoveste rođenje Isusa Hrista-Sina božijeg.

Marija nije bogorodica jer nije rodila Boga, ona je rodila sina Božijeg, ponavljam drugu Božansku Osobu.

Bozic) - Dragi moj Zapadni brate, neka Vam je srećan praznik rođenja Jedinorodnog Sina Božijeg.

Drugi temelj našeg Pravoslavlja jeste vera u Isusa Hrista kao u Sina Božijeg i Iskupitelja sveta.

I premda je svima preporođenima poznato učenje vere o Tvorcu, o ovaploćenju Sina Božijeg, o Njegovim stradanjima, o vaskrsenju i vaznesenju na nebo, o preporodu i sudu, za koje su učenje mnogi rado i smrt pretrpeli: ipak nije neophodno, ili bolje, nije moguće da svi postignu ono što Duh Sveti otkriva samo savršenima u mudrosti i svetosti.

A kap je krvi Sina Božijeg vrijednija od sve ljudske krvi.

Na Božić ujutro, prije svitanja, zazvonit će sva zvona na pravoslavnom hramovima objavljujući rođenje Sina Božijeg.

Božićni post je ustanovljen radi toga da bismo se pre dana Hristovog Rodjenja očistili pokajanjem, molitvom i postom, kako bismo čista srca, duše i tela mogli sa strahopoštovanjem da dočekamo Sina Božijeg Koji se javio svetu, i da bi Mu pored običnih darova i žrtvi, prineli naše čisto srce i želju da sledimo Njegovo učenje.

U hrišćanstvu dogme o Presvetoj i Nerazdeljivoj Trojici, ovaploćenju Sina Božijeg, iskupljenja ljudskog roda i njegovg spasenja nisu od sekundarnog, već suštinskog značaja.

Pošto oni svojim podvigom podražavaju Jedinorodnog Sina Božijeg Koji je došao na zemlju da pomiri grešnog čoveka sa Bogom, njima se obećava blagodatno ime sinova Božijih i, bez sumnje, blaženstvo dostojno toga imena.

Ali tajna Ovaploćenja Sina Božijeg i silazak Duha Svetoga, Tajna Iskupljenja i Spasenja - nije samo vraćanje čoveka, palog u Adamu u prvostvoreno, bezgrešno stanje, već i put duše prema Bogu, kroz primanje Njegove božanske svetlosti, kroz ushođenje i ozarenje, kroz ulazak u božanski život, put večnog i beskonačnog bogoupodobljavanja - pokazuje se za naše savremenike kao skrivena ispod vela magle.

Evo, i na početku ovogodišnjeg praznovanja najradosnijeg praznika rođenja Sina Božijeg, Gospoda našeg, Isusa Hrista, počinjemo molitvama za VIŠNjI MIR.

Za Sina Božijeg kaže se da je »prvorođeni/prMtótokos/pre svake tvari« (' Kološanima ', 1:15), da je i »prvenac/prMtótokon/među mnogom braćom« (' Rimljanima ', 8:29), ali i da je jedinorodni Sin Božiji: »Gledasmo Njegovu Slavu, Slavu kao jedinorodnoga/monogenoýs/od Oca, punog Blagodati i Istine.« (' Jovan ', 1:14, v.: 1:18) Kao i svi anđeli, i Hrist, Božanstveni Anđeo, rođen je, manifestovan je iz Iskonskog Duha, no jedino je prvorođenome Sinu dato da bude Gospodar nad Duhom, odnosno da gospodstveno odašilje sedmerostrukog Duha; tako se On pokazuje kao Jedinorodni Bog: »...

Ako pogledamo Pavlove poslanice možemo primetiti da on kao stožere Hristovog Bratstva ne predstavlja samo Apostole, svetu Dvanaestoricu, već i druge duhovno-harismatske službe i starešine: »I on je sam dao jedne za Apostole, a druge za Proroke, jedne za Evanđeliste, a druge za Pastire i Učitelje, da se sveti priprave za delo službe, za izgradnju Hristova tela, dok svi ne dođemo do jedinstva u veri i poznanju Sina Božijeg, do savršenog čoveka, do pune mere Hristovoga rasta,...« (' Efescima ', 4:11 - 13) »...

Odavno smo naučeni verovati u jednoga Boga Vaseljene, Tvorca i Promislitelja svega mislećeg i čuvstvenog, i u jednog Sina Božijeg jedinorodnog, Koji je bio pre svih Vekova i sapostojao sa Ocem, rođenog od Njega, kroz Koga je postalo sve vidljivo i nevidljivo, i Koji je u poslednje dane, po volji Oca, sišao, uzeo telo od svete Device, pa ispunivši sve što je bila Očeva volja, postradao, vaskrsao i vazneo se u Nebo, i sedi s desne strane Ocu, i doći će da sudi živima i mrtvima, i ostaće Kralj i Bog u sve Vekove.

U toj Drugoj Poslanici bačena je i anatema na svako učenje u kojem se tvrdi da je bilo vremena, da je bio Vek, kad nije bilo Sina Božijeg, kao i na one koji su učili da je Sin stvoren kao i ma koja druga tvar, ili da je rođen onako kako se druge tvari rađaju: »...