U tom velikom broju života činili smo mnogo toga što nije u skladu sa Duhovnim Zakonima koji vladaju u ovom svetu pa smo sebi kreirali " Dugove ", ono što je u Hrišćanstvu poznato kao Sudbina a u istočnim religijama se naziva Karmom.

Čak i u Hrišćanstvu, Hrist je predstavljen kao riba.

Istovremeno Sveti Oci kažu da se samo putem savladavanja iskušenja u Hrišćanstvu umnožavaju iskustvo (opitnost) i duhovna snaga.

Imajući to u vidu, nije onda nikakvo čudo što je nedelju dana posle Vaskrsenja, apostol Toma, ne verujući u Hristovo vaskrsnuće, tražio da se uveri, i tako postao prvi eksperimentalista u hrišćanstvu.

Ja, koji sam veći dio dana agnostik, a u onom manjem dijelu ateista, upravo u toj ideji vidim sve ono zbog čega Hrišćanstvu skidam kapu, kao i ono zbog čega Hrišćanstvo i pored destruktivnog djelovanja njegovog institucionalnog oblika, ali i autodestruktivnog potencijala unutar same ideje, danas još uopšte i postoji.

Voda je sredstvo obrednog čišćenja od islama pa do japana, preko obreda drevnih taoista, ne zaboravljajući značenje vode u hrišćanstvu.

U starijem hrišćanstvu, neki isposnici zidali su omanje stubove (stolp) koji su na vrhu imali platformu; na njih bi se oni popeli i, često privezani lancima, provodili godine u molitvi, nikada ne silazeći na zemlju.

Stari zavjet izričito zabranjuje upotrebu ljudske žrtve u kultne svrhe, a to je od njega preuzeo i NZ, tako da je ljudska žrtva zabranjena i u hrišćanstvu.

Prvi put je u istoriji, upravo u hrišćanstvu proglašena jednakost svih ljudi pred Bogom.

Ovo izjednačavanje Boga sa dijelom teritorije ukazuje na suštinu onoga što možemo nazvati Kosovskom religijom, a što je izraženo kroz, takozvani, Kosovski zavjet, koji u toj religiji treba da ima funkciju koju u hrišćanstvu ima Novi zavjet.

Averzija koju je Rend imala prema hrišćanstvu nije neobična, kod Rend je ona samo radikalno ispoljena i često izdignuta na nivo idiosinkrazije.

Recimo, nekad davno pisao je Miroslav Brandt o strukturalnim podudarnostima u bogumilstvu i islamu, pa kako njegovi zaključci mogu ugrubo poslužiti Nenadu Filipoviću u rečenoj polemici, odlučio je istaknuti filolog da mu progleda kroz prste: Brandtu nisu bili dostupni islamski izvori prvog reda, ali je, zavidnim poznavanjem sekundarne literature i zahvaljujući odličnoj upućenosti u zapadne izvore o dualističkim jeresima te daru za jednu antropološku historiju religije, prepoznao šta i raznorazni dualizmi i Islam duguju Ranom Hrišćanstvu, osobito antipavlovskom Judeo-hrišćanstvu (SB 486).

I taj gnosticizam je i u staro vreme bio najbliži nekom mejnstrim liturgijskom hrišćanstvu, Valentim zamalo čak nije postao Papa.

Malo ću da elaboriram pitanja razlike u hrišćanstvu - jeste off topic ali možda nekoga zaintrigira i nastavi dalje da istražuje: Suštinske razlike nisu u tome: šta je Bog hteo reći, već u tome da li je Isus Bog (katolici, protestanti) ili Hristos poslanik Bogočovek (moderni pravoslavci) ili je u principu samo čovek koji je spoznao Božanske zakone (izvorni pravoslavci, muslimani - i oni znaju za njega)? to je pitanje pre onog " šta je hteo reći " jer se mora znati KO je to rekao?

Iako u Novom Zavetu i hrišćanstvu nije sve novo u poređenju sa starozavetnom religijom, čak i ono što je hrišćanstvo uzelo od religije Izrailja, sija u novom svetlu dubljeg i savršenijeg značenja.

Najverodostojniji primer prvog slučaja jeste mišljenje koje o hrišćanstvu ima poznati nemački filosof Imanuel Kant.

Sreće se u pravoslavnom hrišćanstvu i u mnogim drugim religijama.

Svaka težnja i pokušaj da se hrišćanstvo izjednači, " glajhšaltuje " sa duhom vremena, sa prolaznim pokretima izvesnih perioda istorijskih, pa čak i sa političkim partijama, oduzima hrišćanstvu onu specifičnu vrednost koja ga i čini jedinstvenom bogočovečanskom religijom u svetu.

Stoga i apostolska, pravoslavna Crkva Hristova sve u hrišćanstvu svodi na životvornu ličnost Bogočoveka: i učenje, i istinu, i pravdu, i dobro, i život.

Naš je tumač Heideggera negdje u putu propustio da registrira makar i naslov Blochovog spisa Ateizam u hrišćanstvu, u kojem se nahodi amblematična rečenica: Samo ateist može biti dobar hrišćanin, i samo hrišćanin može biti dobar ateist.

Ali ova se nelogičnost ovaplotila u zapadnom hrišćanstvu.

Justinijan u Akademiji vidi, pre svega, leglo paganskog neoplatonizma i čin zatvaranja ove institucije, posle devet vekova postojanja, jeste dokazivanje ličnih simpatija prema hrišćanstvu.

Oficijelno se u hrišćanstvu veruje da je svetost života iznad svega, ali u ovim ratovima na Balkanu crkve ili delovi njihovih struktura blagosiljale su oružje.

U hrišćanstvu, istina nije diskursivni pojam, niti teorija, niti učenje, niti zbir učenja, već živa Bogočovečanska ličnost istorijski Isus Hristos (sr.

Upoređujući suštinu hrišćanstva sa suštinom paganizma, on zaključuje da u hrišćanstvu subjektivnost preovladava nad objektivnošću; srce i mašta nad razumom.

Mit o ovoj ptici došao je iz Egipta i preko grčke i rimske mitologije prihvaćen je u hrišćanstvu.

Dok su u judaizmu još uvijek vidljivi ostaci predmonoteističke relacije Bog-narod, u hrišćanstvu toga više nema, na njegovo mjesto dolazi odnos Bog-pojedinac.

U hrišćanstvu se veruje da je ovaj dar Isus Hrist, pozivajući se na Svetog Duha i uz prizivanje Božije pomoći preneo na svoje učenike - apostole.

U hrišćanstvu, pokajanje se javlja kao glavno sredstvo očišćenja od greha.

Obradović, koji je pored prihvatanja aktualnih prosvetiteljskih ideja i novog, sekularnog tipa klasičnog humanizma, koji antiku vidi vrednom po sebi a ne samo kao dopunu hrišćanstvu, ostao zagovornik starijeg tipa klasičnog humanizma, štaviše zastupao ga kao verski reformista poput kneza humanista, Erazma.