Celokupna istorija čovečanstva za poslednjih dvadeset vekova nije ništa drugo nego neprkidni lanac gonjenja istinite Crkve Hristove, samo u različitim vidovima.

Zato je slava molitveni susret i zajednica ljubavi svečara i cijele Crkve Hristove.

Slavski kolač i vino su simboli Tijela i Krvi Hristove, dok je slavsko žito simbol stradanja i vaskrsenja Njegovog, i zato je potrebno prije svakog drugog posluženja, uz osjenjivanje krsnim znamenjem, poslužiti se osvećenim koljivom i slavskim kolačom.

U samom kompleksu se nalaze ili se na njega naslanjaju: Pravoslavni Manastir Djeve Marije, Pravoslavne kapele Sv. Jakova i Sv. Jovana, Pravoslavni Manastir Sv. Praoca Avraama, jermenska kapela Sv. Jovana, etiopska kapela Sv. Mihaila, latinska kapela franaka, Pravoslavna Kapela Sv. Marije Egipcanke, koptska kapela, kapela sirijskih monofizita, latinski oltar Sv, Marije Magdalene, latinska kapela Djeve Marije, jermenska kapela Deobe Hristove Odjece, Pravoslavna Kapela Sv. Longina, Pravoslavna Kapela Izrugivanja, jermenska kapela Sv. Jelene, etiopska kapela Cetri Zivotinje; na spratu je mjesto Raspeca-Golgota, gdje su Pravoslavna Kapela Raspeca, dvije latinske kapelice i posebna mjesta (nise stolovi i sl) koji pripadaju drugim zajednicama.

Takođe iz Evanđelja vidimo da su se mnogi ljudi koji su se s verom i pokajanjem doticali odeće Hristove, isceljivali (Lk. 8,44).

A koliko je i sada takvih " gordih i lukavih sinova i kćeri " našega nesrećnog zabludelog ruskog naroda, koji nastavljaju da " gaze " i " sramote " naše Sveto Pravoslavlja i našu Svetu Crkvu zbog nakgrubljeg nerazumevanja, nerasudno mešajići našu svetu veru sa onima koji se samo računaju u pravoslavne " ili sa pastirima i jerarsima koji su zaneseni antipravoslavnim modernizmom i ne upravljaju pravilno Slavom Hristove Istine

Veronauka u obrazovnom sistemu u našim školama jeste velika pomoć, ali nije jedina i nije dovoljna; zato su roditelji i topli porodični dom sveta zajednica i mesto uzrastanja u meru rasta visine Hristove, u punoću ljubavi Bogomladenca.

Oni ne vide sjaj brilijanta, oni se guše od žeđi daleko od reke Hristove, oni padaju u provaliju izbegavajući most.

Tijelom svojim bezgrešnim i besmrtnim, oni će biti saobrazni tijelu slave Hristove (sr.

Već iz ovih nekoliko Reči Božjih jasno je da je glavni priznak istinske Crkve Hristove unutarnje jedinstvo, i da ona može biti samo jedna.

Na primer, u Starom Zavetu bi bilo nemoguće pronaći Hristove reči da je Bog duh; i koji mu se klanjaju, u duhu i istini treba da se klanjaju ŠJn.4, 24 Ć.

Kasnije otac Gavrilo nije mogao da služi Liturgiju bez suza - takav silan utisak je ostavilo u njemu viđenje Hristove Žrtve za grehe ljudi.

Dr Irinej Bulović je u Raveni (Italija) 2007. godine, opet bez prethodnog blagoslova Sabora SPC, potpisao dokument o papskom prvenstvu, dokument u kome je prvi put Pravoslavna crkva priznala da rimska jeretička organizacija, koja sebe naziva crkvom, ima status Crkve Hristove.

Za vreme vršenja Proskomidije vrši se i spominjanje članova Hristove Crkve - nebeske i zemaljske.

Tada počinje novi hiljadugodišnji period života Crkve Hristove.

U molitvama koje se čitaju pred pričešće Hristove Tajne se nazivaju " žar koji nedostojne sažiže ".

Čovek je dobrovoljno postajao siromašan sledeći Hristove zapovesti: nije ni sejao ni žnjeo već se u potpunosti prepuštao Božijoj volji.

I mi se molimo da se na osnovu krvi Hristove koju je On prolio za nas oprosti svaki greh i bezakonje koji kaljaju čoveka.

Zapamtimo reči Hristove " Neće svaki koji govori: Gospode, Gospode, ući u Carstvo Nebesko, no koji tvori volju Oca Mojega koji je na nabesima " (Mt. 7,21).

Uz ovo obećavam da ništa neću raditi pod prinudom, ma bio i primoravan od vlastodržaca ili od mnoštva ljudi, pa makar mi i smrću pretili zahtevajući od mene da učinim nešto što je suprotno Božanskim zapovestima i sveštenim pravilima Crkve Hristove.

Na sreću, ne može se osporiti armija istinskih vernika kojima je jasno definisanje Hristove prirode bilo pitanje svih pitanja.

Najpre, odnos Hrista prema Ocu, kroz učenje o Svetoj trojici, zatim prihvatanje Hristove ljudske prirode, jer se, ipak, rodio kao čovek i, najteže, usklađivanje njegove božanske prirode sa prethodno zadatim (ne) ograničenjima.

Upravo je zato veliki znacaj monaštva jer ono neprestano svedoci eshatološko naznacenje coveka i cele tvari i podvižnicki etos Crkve Hristove.

Ova bogootkrivena istina o drugom dolasku Gospoda Hrista sačinjava jedan od glavnih dogmata bogočovečanske vere Hristove, koji je Crkva oduvek unosila u svoje Simvole, i njegovu neophodnost za naše spasenje odogmatila na sva vremena unevši ga u vaseljenski Nikeo-carigradski Simvol vere, blagovesteći o vaskrslom i vaznesenom Gospodu Isusu: da će opet doći sa slavom da sudi živima i mrtvima, i Njegovom carstvu neće biti kraja.

Kakvog li apsurda, crkva je u ime Hristove ljubavi osvojila (poklala) ognjem i macem citave narode i kontinente.

Ovo je protivno tajni Pričešća koja se budući ustanovljena nadsuštastvenim Slovom i osvećena prizivom Svetog Duha, savršava prisustvom označenog, to jest tela i krvi Hristove.

Još verujemo da se pod rečju presuštavljenje (pretvaranje) ne objašnjava način na koji se hleb i vino pretvara u telo i krv Gospodnju; jer to ne može niko dokučiti, osim samoga Boga i usiljavanja onih koji žele to postići, mogu biti posledica samo bezumlja i bezbožnosti: već se pokazuje samo to da se hleb i vino posle osvećenja prelaže u telo i krv Gospodnju ne obrazno, ne simvolično, ne prekomernošću blagodati, ne saopštenjem ili naitijem samog božanstva Jedinorodnog, i ne prelaže se nikakva slučajna prinadležnost hleba i vina u slučajnu prinadležnost tela i krvi Hristove, nekom razmenom ili mešanjem, već kao što je gore rečeno, istinito, stvarno i bitno, hleb postaje samo istinito telo Gospodnje, a vino sama krv Gospodnja.

Ovo je veoma bitna činjenica da bi smo na pravi način shvatili i razumeli vekovno ustrojstvo Hristove Crkve.

Pogledajmo sada razbojnika sa desne strane Hristove.

Razbojnik koji se nalazio sa leve strane Hristove, imao je samo jednu želju: osloboditi se patnji i nanovo krenuti u prestupe.